„W każdą pierwsza Niedzielę Adwentu, rozpoczynamy nowy «rok kościelny». Bieg okrężny rozpoczyna się od nowa, od początku. Czy ma to tylko sens pedagogiczny? Powtarzanie jest według starego przysłowia, matka wszelkiej wiedzy.
Czy nie wykorzystaliśmy może ostatecznie ubiegłego roku kościelnego? Czy dlatego Kościół daje nam okazję, przeżyć całość jeszcze raz? Z pewnością Kościół święty, jako mądra wychowawczyni, będzie mieć również i ten powód. Powinniśmy wciąż, jak długo Bóg daje nam życie, to samo świętować, aby wyczerpać i przyswoić sobie całą treść roku kościelnego. To co zaniedbaliśmy np. w ostatnim roku, powinniśmy nadrobić, wypełnić luki. A kiedyśmy już wszystko przeżyli także w pełni, powinniśmy pogłębić to, co przeżyte i osiągnięte. Jak serpentyna obiega dookoła górę, aby wreszcie, w powolnym wznoszeniu, wdrapać się na stromy szczyt, tak powinniśmy, jeszcze raz, przejść tę drogę na wyższej płaszczyźnie, aż zostanie osiągnięty punkt docelowy, sam Chrystus, nasz Cel”.
Odo Casel, Chrześcijańskie Misterium Kultu, Polskie Towarzystwo Teologiczne Kraków 2000, s. 165.
