Rok 1897 przyniósł w Opolu (Oppeln) eksplozję kanalizacji. Firmy wykonujące w domach łazienki i WC powstawały jedna po drugiej i ogłaszały się bardzo intensywnie. Wygląda więc na to, że był to przełomowy rok w kanalizowaniu Opola. Kanalizację robiono oczywiście już wcześniej, ale nie w dużej skali.
Co spowodowało przełom w 1897 roku? Odpowiedź wydaje się prosta. Wyjeżdżając ze śródmieścia Opola ul. Oleską, tuż za Dworcem Wschodnim zobaczymy po prawej wieżę ciśnień. Obok wieży działa mały barek, który kiedyś nazywał się "Bar pod wieżą" a dziś "Bar Saigon":
Przy barku jest ogródek, z którego możemy (przez płot) przyjrzeć się bliżej wejściu do wieży. Nad drzwiami jest kamienna płyta z rokiem zakończenia budowy:
Budowę wieży ciśnień ukończono w 1896 roku. Wieża była niezbędna, by prawidłowo działał wodociąg miejski. Na górze wieży znajdowały się potężne zbiorniki, mieszczące 750 kubików wody (czyli 750 ton wody – tyle waży dwadzieścia załadowanych tirów).
Dziś przeciętne zużycie wody to chyba około 0,1 kubika na mieszkańca dziennie, czyli woda ze zbiorników wieży wystarczyłaby dla 7500 mieszkańców na cały dzień. W 1896 zużycie było zapewne mniejsze i dla wszystkich podłączonych do wodociągu mieszkańców miasta ta woda wystarczyłaby co najmniej na cały dzień. Jeśli więc awaria pomp nie trwała dłużej niż dobę, to mieszkańcy Oppeln nie powinni byli jej nawet zauważyć. Wysokość wieży – 42 metry – gwarantowała też odpowiednie ciśnienie. Każde 10 m wysokości słupa wody to 1 atmosfera ciśnienia. U dołu wieży w rurze było więc ciśnienie 4,2 atmosfery.
W ogródku baru przy wieży możemy przeczytać jej historię, a także historię innych wież Opola. Ogródkowa historia wieży ciśnień zamieszczona jest na zdjęciu poniżej:
Gdy nie było jeszcze nowoczesnego miejskiego wodociągu, to kanalizacja nie wydawała się taka ważna i robiono ją w domach rzadko. Skoro jednak od 1896 miasto miało już wieżę ciśnień i działający sprawnie wodociąg, to nic dziwnego, że od 1897 roku można było zaobserwować w mieście kanalizacyjną eksplozję. Jako pierwsi ogłosili się w styczniu 1897 roku R. Hipper i Robert Peise:
R. Hipper prowadził firmę przy Breslauer Platz (dziś jest to plac Piłsudskiego). Robert Peise miał firmę w Zabrzu, a w Opolu uruchomił jej filię przy Sternstrasse (dziś ul. Reymonta).
W lutym rozpoczął w Opolu działalność kolejny fachowiec od łazienek i WC – Ludwig Breytung. Nie podał on w swym ogłoszeniu adresu. Zapewne uda się to jeszcze ustalić.
W kwietniu o swej działalności poinformowali Carl Loesch (nie podał w ogłoszeniu adresu) i Robert Oesterreich, mający firmę przy Gartenstrasse (dziś Sienkiewicza):
W lipcu firma Reuter & Straube z Halle ogłosiła specjalnym dodatkiem do miejskiego tygodnika, że prowadzi w Opolu przy kolei skład swoich materiałów i urządzeń do instalacji wodociągowych i kanalizacyjnych:
W sierpniu o podjęciu działalności ogłosił August Herrmann. Jego firma mieściła się przy obecnym Placu Kopernika (wtedy Wilhelmplatz):
W listopadzie zaanonsował swą działalność Carl Otte, którego firma mieściła się przy Adalbertstrasse (dziś ul. św. Wojciecha):
Warto pamiętać, komu Opole zawdzięcza, że XX wiek wielu jego mieszkańców witało w mieszkaniach z łazienkami i WC.
Być może jakąś mniejszą firmę przez nieuwagę pominąłem. Będę to jeszcze sprawdzać. W 1898 roku powstały w Opolu kolejne firmy od łazienek i WC. O nich także poinformuję, a o wymienionych już firmach napiszę w przyszłości szerzej.
