Ilości śmieci wytwarzane przez każdego z nas stanowią problem, którego wysypiska i segregacja nie są w stanie w całości zagospodarować. Problem stanowią głównie odpady grube, czyli meble, wykładziny podłogowe, dywany, a także te nie podlegające recyklingowi, np. obuwie, odzież, różne opakowania itd. Tego rodzaju odpady prędzej czy później trafiają na składowisko, a jak wiemy jest to chyba najmniej ekologiczne i ekonomiczne rozwiązanie tej kwestii.
Znaczne poparcie w celu rozwiązania tego problemu znajdują specjaliści przychylni spalaniu odpadów w celu ich unieszkodliwienia. W tym celu właśnie budowane są spalarnie odpadów komunalnych.
Niestety nasze dość sceptycznie nastawione społeczeństwo często protestuje przeciwko spalarniom odpadów. Co dziwniejsze mnóstwo z protestujących samemu i na własną rękę spala mnóstwo odpadów komunalnych w piecach domowych i ogniskach. Robi się tak by zmniejszyć opłatę za wywóz śmieci.
Uprzedzenie naszego społeczeństwa przed spalarniami odpadów komunalnych są nieuzasadnione, a wynikają najprawdopodobniej z całkowitego braku znajomości zarówno budowy, jak i technologii stosowanych w tego rodzaju spalarniach.
Szczęśliwie mimo oporu społeczeństw wzrasta ilość śmieci unieszkodliwiana w ten sposób. Przykład stanowią dane na temat ilości spalanych odpadów w krajach takich jak Szwajcaria(80%) czy Dania(60%) .
W Unii Europejskiej średnia spalanych odpadów komunalnych jest równa 20%. Spalarni odpadów wciąż przybywa. Krajami zaliczającymi się do czołówki w tej dziedzinie utylizacji odpadów są Niemcy, Francja oraz Austria.
Pierwszym krokiem do realizacji tego projektu na większą skale jest zdobycie aprobaty społecznej. W tym celu należy uświadomić społeczeństwo o zaletach spalarni, a także zainwestować w formę architektoniczna spalarni, tak by była ona atrakcyjna. Za przykład spalarni, która dzięki swemu atrakcyjnemu wyglądowi odniosła znaczny sukces jest spalarnia wiedeńska w dzielnicy Spittelau ( na zdjęciu). Na jej temat można znaleźć szereg informacji w przewodnikach turystycznych po Wiedniu.
Zalety nowoczesnej spalarni odpadów:
Mniejsza ilość składowisk śmieci zarówno tych legalnych, jak i tych dzikich. Zwłaszcza te drugie stanowią ogromne zagrożenie dla środowiska. Nie maja żadnych zabezpieczeń i zanieczyszczenia swobodnie wędrują do gleby, wód powierzchniowych i gruntowych zanieczyszczając je;
W czasie spalania odpadów powstaje energia, która można wykorzystać na wiele sposobów;
powstający żużel i popioły znajdują zastosowanie w branży budowlanej, dzięki czemu oszczędzane są naturalne surowce:
zmniejszają zapotrzebowanie na wywóz śmieci średnio o 10%, co wpływa korzystnie na ruch uliczny (mniejsze korki), spaliny (mniejsza emisja). Ponadto zmniejsza objętość śmieci, ponieważ spalane są odpady grube (np. dywany).
Wady technologicznego spalania odpadów:
To na pewno emisja substancji szkodliwych, które mogą się przedostać do atmosfery. Biorąc pod uwagę jednak zaawansowany technologicznie system filtrów pracujących w spalarniach jest to raczej kwestia błędu ludzkiego czy wypadku.
Pozostają tez wysokie koszty inwestycji oraz te w trakcie samej eksploatacji.
Generalnie jednak patrząc jak funkcjonują spalarnie śmieci w krajach wysoce rozwiniętych, gdzie normy ochrony środowiska są bardzo wysokie, warto temat spalarni rozpowszechniać i inwestować w ich budowę .
Dodajmy, że projektantem wiedenskiej spalarni (na zdjęciu) jest Friedensreich Hundertwasser, właściwie Friedrich Stowasser (ur. 15 grudnia 1928 w Wiedniu, zm. 19 lutego 2000) – austriacki malarz, grafik, rzeźbiarz, performer, aktywista ochrony środowiska, znany przede wszystkim z realizacji budowlanych; od 1948 studiował w wiedeńskiej Akademii Sztuk Pięknych, którą porzucił po 3 miesiącach.
Styl jego charakteryzuje unikanie regularności, symetrii i prostych linii oraz kątów. Typowym elementem jego projektów są okna o różnych kształtach i rozmiarach. Do swoich budowli wprowadzał zieleń, m.in. w formie drzew rosnących na dachach i we wnękach ścian. Stosował odważne zestawienia kolorów. Bardzo często urozmaicał projekty charakterystycznymi unikatowymi w formie i kolorystyce kolumnami, złotymi kulistymi wieżyczkami oraz mozaikami z płytek ceramicznych. Jego twórczość bywa uważana za twórczą kontynuację secesji wiedeńskiej, wykazuje też wyraźne wpływy architektury Antoniego Gaudíego.