Tos pamiyntołcie, ize Hejdla ze ty Manky bez telefon gołdała. No, gołdała to nie be prawie prołwda, wrzescała, tak trza pejdziejć.
– … a Paul sa moł dość w doma roboty, to sie na smykanie po Miymcach niy moł casu! Łon moł kobiyta, co go poradzi śtryng trzimać, bo jak by nie to, wierza by jus tes dziejsiyńć razy siajdong mioł. Bo nie powia rołz, ale tyś, chopie, przeholowoł! No, co mi tera powiys? – i capła na stolik zmanconoł.
I tu mie zaś Manek zaskocoł, bo nie pociep suchawki, yno tak padoł.
– Widzis, Hejdlo, jakbych sie boł snołd takoł kobiyta jakoł sie snołd Paul, to bych na loteryjej wygroł! Wrzesc! Wrzesc na mie wiela wlejzie! Kobiyta musi wrzescejć na chopa! Mołs prawie, joł robioł gupota za gupoto. Bo chto to widzioł, zeby taki robotny Ślonzołk jak joł, wzion sie takoł dama francuskoł, co biglołska nie trzimała łod urodzynioł! Abo dzie łona sie miała naucyć, jako sie pranzonki robi!? Abo jako zur ze śtamfkartołfloma uwarzić? Hejdlo, tyn Paul sie moł dobrze. Ty go łosprzezywołs, nazdołs mu, ale potyn mu jakoł kloska uwarzis, do tego dobrej zołze, pieconki, to je mitak…
Manek gołdoł, gołdoł i gołdoł, a moja kobiyta sie zacona pomału uśmiychać, potyn corołs cańściej gołdała “Ja, mołs prawie…”, potyn mi pokołzała, ize mo łogyń zrobić. Wiycie, jak joł sie radowoł, ize mi coś Hejdla łoskołzała? Nołgorzyj, jak so ciche dni, to juz wola, jak mie komandyruje. Toch skocoł po jakoł scypka do sopy, zeby tyn łogyń zrobić.
– Dyć mołs prawie, joł by tes tego nie wytrzimała. Toś dobrze zrobioł, Manek, przeca kobiyta musi miejć konsek wiyncej rozumu nis chop. Joł cie rozumia, toś ty niy mioł leko. Aleś prandzej tego nie byołbachtowoł? Jak zejś ze roboty przisoł, nic ci nie ałfalowało? – wypytowała go Hejdla jak na sońdzie. Jerona, wierza jus śćwierć godziny gołdali, a to nie boł koniec. Za chwilka prziśli Wichtora.
– Nale s ky sie tak fajnie ta Hejdla unterhaltuje? – spytali Wichtora, bo wiycie, ize so nojgiyrda nie s tej ziymi.
– Ze Manfrydy, mojy siulkolejgo, co nołs na swojy wesely prosi.
– Coś padoł?! Na wesely?! Taki stary chop?! Ło Matuchno…
– Juzaś imiy świynte we taky razie, co sie niy moł, wypowiadołcie.
– Paulu, we taky razie, to mi Pon Bog przebołcy.
A Hejdla nareście końcyła łosprowołcka ze Manky.
– Dobrze, yno ło jedno cie prosa: fligry no nie kołs przilejciejć. My wolymy ałtobusy. Jak by sie co stało, to by nołs połostrzonsało leda dzie, abo by my sie potopiyli, ani by Konrad nie wiejdzioł, sie to so my, cy nie so.
Na chwila była cicho, to sie zaś śmioła, potyn mi pokołzała, ize mo Wichtorze teju zrobić
– Ja, dobrze, powia mu. Musi mie usuchnońć. Ałtobusy pojejdzie. Dobrze, pozdrowia go, frajlich, na pewno co snojdzie. Do widzynia. Bymy sie uwijać, zeby zdonzyć. Ja, do widzynia.
I moja kobiyta łodłozyła suchawka. Zajzdrzała na mie, potyn na Wichtora, poprawiyła włosy.
– Paulu, jejdziymy na Mankowe wesely. Ty musis być świadky. Przeca chop sie musi porzondnie łozynić. A jego ferwanty to majo w nosie. Jutro jejdziymy do Łopoloł bilety na ałtobus załatwić. Joł niy mo co łoblyc, to musa sie coś kupić. Ty mołs tyn nowy ancug, co my go na złote wesely do Handza kupiyli, to je prawie nowy.
I co wy na to powiycie? A potyn, to sie zacono u nołs taky lołtaniy, co nie do łopisanioł! Do Łopoloł zejch z kobiyto nie jejździoł, bo joł sie nie zno na modzie, a Hejdla nie chciała w Miymcach ałfalować. Wszystky piniondze, co my byli łodłozyli, łozlejciały sie na klejdy, gysiynk i jazda. Ze gysiynky, to było dopiyro komedyjej, bo Hejdla chciała co inksego kupić, a joł mioł tes co inksego na łoku. Stanono na ty, ize my Mankowi kupiyli Biblioł, łobrołz ze Nołświyntso Paniynko (to no Wichtora podpowiejdziejli) i coś do picioł. Jak sie Hejdla łoblykła w tyn nowy kostim, to byście śtałnowali, tak elegajncko wyglondała.
I co, wierzicie mi jus tera, ize tyn Manek, to je prawy gidołk? Łobejrzcie yno, jak łon sie ta moja Hejdla na swoja strona przekabacioł!
Was Paul
