Jakos sie mołcie? Bo mie idzie rołs tak, a rołs tak. Iberhaupt ze Hejdlo. Wiycie, jak mi łona na besper robi!? “Zeby przed chopy wino skryć. Tak chodźbych joł nic nie robioł, yno taky wina spijoł. A co to je takygo wielkygo. Tera sama jy bandzie musiała wypić, joł ani na niy nie zajrzdrza! Chodźby pynkła. No, mozno jej Wichtora pomogo” – tak zejch sie myśloł przi kazdej łostatniej robocie, bo roboty przedy mno zołdyn nie schowoł.
– Paulu! Paulu! Je zejś ta? Paulu! – usłysołch narołs Hejdla; joł prawie śtachety zacon malować. Farba ślazła, a darmo cekać, aze cały płot zgnije.
Nie łodezwołch sie, boch jescy boł na nia zły, ale mie i tak snołdła.
– Camu nic nie gołdołs?! Joł cie woło i woło! Nie umiys sie łodezwać?!
– Wiys, izech sie tak doł do roboty, coch ło cały świejcie zapomnioł.
– A ło porzyckowy winie tez? Bo ło co byś sie tak na mie gorsoł, pra?!
– Joł ło taky winie? Tyś je wierza… śmiysnoł. Zresto to je na pewno komport, a nie wino. Co mogo zrobić Wichtora? Komport! – tera zejch boł blank zły i na moja kobiyta, i na Wichtora. Wszystky baby so jednaky.
– Izejś sie tak doł do malowanioł płota? Przeca farba sie jescy dość trzimie.
– Trzimie nie trzimie – pomalować trzeba! Jak bych nie malowoł, to mi w listopadzie powiys, izech całe lato przebomblowoł; ize maluja, to mie kritikujes! Mołs niecyste sumiyniy, to mie ło byle co bańdzies tera nankać!
– Joł mo niecyste sumiyniy? Nale s cego? Joł nic zołdnymu nie zrobiyła ani nie pejdziała. Ja, ty to mołs niecyste sumiyniy, bo zawse jak sie dołs do takej nieplanowanej roboty znacy, ze coś je s tobo nie tak – wrzołskła Hejdla i posła. A tak dwiyrzoma trzasła, co sie aze łokna zatrzonsły. Joł sie nie rusoł s placu, ynoch dalej malowoł. Śtacheta po śtachecie, gymitlich, zołdyn mie nie gonioł. Potyn zejch sie we sopie doloł farby do starej kwatyrki i malowołch dalej. Tak przed połejdniy prziśli pod płot Wichtora.
– Oł, tyś je robotny chop, łod samego rana malujes płot. Sykuje sie jaki fajer? – spytali sie Wichtora. – Przecańś płot jescy wyglondoł dobrze – pejdziejli i łoparli sie ło te niełomalowane śtachety.
– Wyglondoł dobrze, ale farba słazi. Potyn na jejsiyń przido desce i niechtore śtachety zacno gnić. A na lato bana musioł nowy płot bajstlować.
I malowołch dalej. A Wichtora postołli jescyk dość kwilka, wyjoni rozaniec ze fortucha i zaconi rzykać i sie łazić pod płoty – ta i nazołd.
– …nie wodź nas na pokusyniy, ale … – rzykali Wichtora zawse, jak byli prawie kole mie i gynał tak, co zejch słysoł. Jak zejch pomalowoł sesnołstoł śtacheta, toch połozoł pyndzel i soł sie spytać Hejdle, kiedy be mitak.
– Jako kiedy?! To ty nie wiys, kiedy je u nołs mitak?! Dyć ło jednej godzinie! – Hejdla tak walła pokrywko we garniec, coch sie aze strzompnon. “Chopie, uciekej, zani richtig łoberwies” – pomyślołch i posoł nazołd do płota. Myślicie, ize Wichtory juz nie było? Dalej gymziyli ta i nazołd i rzykali to samo prawie kole mie. Nie wytrzimołch.
– Wichtora, jako to je? Chtorej śtachety bych nie malowoł, to wy prawie w ty placu rzykołcie “…nie wodź nas na pokusyniy, ale…”?
– Widzis, wierza sama Nołświyntsoł Paniynka tak musi chciejć. Łona ta cłowieka kludzi, dzie jej gynał pasuje… Ale joł nie wiejdziała, ize ty mie suchołs, bo malujes bes słowa. Joł cie nie chca śterować. Mo iść kaj indziej?
– Yno joł nie wia, co moł Nołświyntsoł Paniynka do śtachetow. Mozecie mi to pejdziejć? Joł sie na takich rzecach nie zno. Wyście so śpecjalistka łod rzykanioł – zamołcołch pyndzel we farbie i dalej śtrajchuja.
– Paulu, camu udołwołs gupiygo? Przecańś ty dobrze wiys, ło co Paniynce idzie. I joł wia, i Hejdla by wiejdziała. My wszystky trzi wiymy, co je lołs.
– Wiycie co, Wichtora, abo mi dojtlich powiydzcie, co mołcie na myśli, abo wiyncej wo nie przida nic naprawić – terach sie znerwowoł do resty, a Wichtora … juzaś byli przi ty “na pokusyniy”! Ciep zejch pyndzel przi płocie i posołch do dom.
– Co, Paulu, chces wiejdziejć, dziech te Wichtorzine porzyckowe wino schowała? Stoji we komorze za krałzoma, bo ta nie je ani za zimno, ani za ciepło – zastrzelyła mie kobiyta zarołski we dwiyrzach.
Ścis ejch zamby i wlołz do łaziynki. Łogolołch sie i przisoł do kuchnie.
– I co to dobrego zejś uwarzyła dziesiej na łobiołd, Hejdelko?
Kobiyta naloła na talyrze gymizezupy, porzykali my i zaconi jejść. A porzyckowe wino blank mie przestało łobchodzić.
Was Paul
