Przejeżdżając codziennie przez Czarnowąsy w drodze do pracy czy szkoły nie zastanawiamy się, a raczej trudno nam sobie wyobrazić jak ważne miejsce znajduje się na terenie wspomnianej miejscowości. Mowa o Klasztorze w Czarnowąsach, który od XIII wieku pełni niezwykle uczynną funkcję na rzecz osób potrzebujących opieki i codziennej troski .
Klasztor, który z wysokości wiaduktu w Czarnowąsach nie robi może większego wrażenia w istocie jest bardzo ciekawą architektonicznie budowlą, którego budynki tworzą literę P.
Początek Klasztoru datowany jest na rok 1228 o czym świadczą zachowane dokumenty, mówiące o Czarnowąsach, jest to dokument, w którym książę Kazimierz I opolski potwierdza przywileje klasztoru norbertanek z Rybnika, przeniesionego do klasztoru „Bosidom” w miejscowości Charnowz. Charnovanz, 1290 – Czarnowas i 1293 – Cernovans.
Klasztor w swojej historii był palony i plądrowany min. Podczas wojny trzydziestoletniej w 1642 roku oraz podczas Potopu Szwedzkiego w 1654 roku . Stąd trudno znaleźć obecnie elementy zewnętrzne, które wpisywałyby się w typową zabudowę gotycką jest to obecnie patrząc styl renesansowy co widoczne jest w elewacji budynku. O cząstkowym zachowanym stylu gotyckim świadczyć jedynie mogą wnętrza najstarszego skrzydła klasztornego tj. sklepienia sufitowe jak i niewielka rotundowa wieżyczka (usytuowana blisko wiaduktu w Czarnowąsach ), która była składową muru, okalającego zespół klasztorny .
Początki działalności klasztoru związane były ze wspomnianym powyżej zakonem Norbertanek, następny etap zakonny to siostry Magdalenki, oba te żeńskie zakony zajmowały się udzielaniem lekcji dzieciom i pielęgnacją chorych. Kolejnym etapem działalności zakonnej, który kontynuuje pracę swoich poprzedniczek to siostry Jadwiżanki, które to po dzień dzisiejszy pełnią posługę na rzecz osób potrzebujących codziennego wsparcia i atencji.
Obecnie na terenie zespołu klasztornego znajduje się Dom Pomocy Społecznej, w którym siostry zakonne jak i personel świecki otaczają opieką 120 dziewcząt. Mieszkanki Klasztoru jak pieszczotliwie mówi o swoich podopiecznych Siostra Dyrektor Maria Klimczok to kobiety niepełnosprawne intelektulanie w różnym stopniu. Część z nich w stopniu głębokim wymagającym ciągłego wsparcia, są to osoby głównie leżące w 100 % zależne od pomocy. Następna grupa to osoby niepełnosprawne intelektualnie w stopniu umiarkowanym, których jest większość na terenie klasztoru. Biorą one udział w codziennym rytmie dnia tj. edukacja, psychoterapia, hipoterapia, zajęcia sportowe jak imuzyczne.
Dla podkreślenia wkładu pracy opiekunów jak i zaangażowania mieszkanek warto wspomnieć o sukcesach grupy tanecznej, która wielokrotnie zdobywała I miejsce w konkursie tanecznym w Dąbrowie Górniczej .Na terenie obiektu jest wiele różnego rodzaju prac wykonanych przez mieszkanki – są to głównie prace plastyczne.
Najstarsza mieszkanka klasztoru ma 66 lat co ciekawe mieszka na terenie klasztoru 62 lata – najmłodsza dziewczynka ma lat osiem. Nie trzeba chyba pisać o tym jak ciężką pracę wykonują osoby na rzecz kobiet zamieszkujących klasztor są to bardzo różne przypadki dysfunkcji psychicznych jaki i fizycznych – które wyrażają się często agresją, krzykiem, samookaleczeniem z czym na co dzień obcują siostry jak i personel świecki. Poświęcenie i wkład personelu na rzecz podopiecznych budzą mój największy szacunek – dlatego warto czasem jadąc w tym kierunku spojrzeć na klasztor i pomyśleć o tym jakże inny „świat” mieści się w murach klasztoru w Czarnowąsach .
Stąd prośba do Państwa o wsparcie: jeżeli mają Państwo zbędną odzież dziewczęcą czy damską, zabawki, artykuły do zajęć plastycznych jak papier, kredki, wycinanki – wszystkie te rzeczy można dostarczać do klasztoru, na pewno będą z pożytkiem wykorzystane.
Jakub Strumiński
