I juzaś momy Gody na karku, tak tyn cas lejci. Jescyk zejch sie nie łobejrzoł, a tu trzeba było jechać kryzbałm kupić, boch zrezignowoł ze sukanioł kryzbałma w lejsie łod casu, jak ejch mioł tejla komedyje.
Ja, jedna komedyjoł sie skońcyła, a zacona sie drugoł. I wiycie skiś cego? Skiś łorzechow! A wszystko sie zacono tak we połowie listoparda. Prziśli sa do nołs jedyn dziyń pod wiecor Wichtora.
– Paulu, mołs trosecka casu? Bo bych potrzebowała twojej pomocy. Joł słabna z dnia na dziyń. Nie wia, sie do Godzich przezyja.
– Co to mo zrobić? Drzewa narombać? Abo zaś te chopcyska śtachety zniscyły…
– Ni, wszystko je dobrze, yno wiys, Hejdla mi łobiecała upiec piernikow. A joł dostała niecały miech łorzechow, to by jy sło wysusyć, a potyn nieco do piernikow namelać, a resta na wiyrzchu na piernikach fajnie poukłołdać. Yno joł niy mo dzie tych łorzechow powiejsić, a ty byś jy mog we wasej kotłowni przi piecu na śpagacie prziwionzać, to by gynał tak uschły. Przidzies po niy?
– Ja, poćcie, idziymy po niy, potki je jasno i nie zapomnia, bo joł tez mo lichoł pamiyńć, iberhaupt do takich rzecy, co mie nie tyco.
Posołch ze Wichtoro, prziwlyk ejch tyn miech i powiejsioł we kotłowni. Tera, we grudniu, Hejdla sie dała we piecyniy piernikow. Tos nołpiyrwej mi kołzała łorzechy przirychtować.
– Paulu, te łorzechy trzeba wyuskać, bo jutro bana pierniki piec. Zrob to, a joł poleca tera do Lucki po przepis, pewniejś moł bardzo dobry i ze łorzechoma.
Joł kobiyty usuchna zawse, toch sie przinios tyn miech, poustawiołch miski i hej go Max! Biera piyrsy łorzech i motky w niego: cały molaty. Biera drugi: molaty! Biera trzejci: to samo! Pionty! Sosty! “Jerona! – myśla sie – dyć wierza te molate sie skońco!” Terach juz ze złościo broł łorzechy jedyn po drugy, ale jedyn po drugy były taky same: cołrne w pojstrzodku i sie łoźlatowały. “Ja, Wichtora, nie becie wy miejć piernikow ze łorzechoma, ni, ni! Wszystky do pieca przido!”- mamrotołch sie pod nosy, bo przecach sie znerwowoł.
Chtoś doł Wichtorze stare łorzechy, kobiyta sie uradowała, a tu wszystko do nica! Wciep ejch tyn maras do pieca i ukłołd zejch sie na kałć. Cekoł na Hejdla, zeby jej to pejdziejć, a łona jak na złość, jescy duzej niż normalnie u tej Lucki siejdziała. Dyć nareście przisła.
– Paulu! Łorzechy gotowe? Ło wiys, jaki joł mo prima przepis?! Co tak dychołs! Dyć mie nie było yno ze dwie – trzi godziny! Ja, ja, joł na chwilka wyńda, a tyś je zarołz zły! Yno jak ty jejdzies po chlyb, to cie i cołki dziyń niy ma!
Robiyło sie gorko, toch sie wcis s tymi Wichtorzinymi łorzechoma do Hejdlinej gołdki.
– Łorzechow niy ma! – pejdziołch dość gośno. – Niy ma ani na jedyn piernik! Wszystky były cołrne, choćby stare i molate…
– Jako niy ma ani jednego! Chces mi pejdziejć, ize nie momy zołdnego łorzecha?! Ni, to je unmejdlich! We taky miechu przeca chodziyno połra musiało być dobrych! Paulu, coś ty ś niymi zrobioł?
– Jako “co”? Wszystkoch potyn wciep do pieca i fertich. Takygoch marasu jescy nie widzioł. Chtos to doł Wichtorze?
– Paulu, gołdołs ty prołwda? Tyś wszystky łorzechy łozupoł? Ja?
– Ja, do łostatniygo. Boch boł nojgiyricht, sie snojda jedyn dobry.
To wiycie: moja kobiyta mi nie uwierzyła, a co dopiyro Wichtora! Ci bano źli, joł to cuł. Ale moja Hejdla wymyślyła co inksego.
– Paulu, Wichtora no nie uwierzo, a jescy sie znerwujo. Jutro jejdziymy do Łopoloł, kupiymy łorzechow i fertich. I jak pejdziała, tak my zrobiyli. Hejdla napiekła tych pirnikow dziejsiyńć blachow. Pomazali my je pudercukry i siekolado, a na wiyrzchu my naukłołdali łorzechow. Prawie dwanołście minono, jak my skońcyli robota. Na drugi dziyń rano wcas leco Wichtora, dobrze ize my jus stanoni.
– Niech bandzie pokwalony… nie śpicie jus? Ło, to dobrze… A cos to dzisiej becie robić?… Hejdlo, wierza bes pierniki piekła? To jus je świynty cas.
– Toć i skiś tego pierniki my wcora upiekli. Stojo we katongach we komorze, co by łozwilgły. Zarołz wo prziniesa wase katongi. – I Hejdla wlazła do komory, a potyn ś niej wylazła ze dwoma katongoma.
– Wichtora, łobejzdrzicie, fajne? – i moja kobiyta łotwarła katongi. Wichtora zbladli i sie zaconi jonkać.
– Zzzze łorzechoma? Tes to fajne… Stykło tych łorzechow?
My nie pejdziejli nic. Mozno sie dowiymy, co to za łorzechy były…
A tera Wom zyca Błogosławiyństwa Bozego na te świynta i dobrych piernikow ze łorzechoma.
Was Paul