Jakos Wom idzie? Juzejście porobiyli w łogrodkach? Jabka zejście łoberwali? Bo my ze Hejdlo momy wszystko fiks und fertig! I tera sie yno łodpocywomy.
– My sie, Paulu, dość narobiyli. Ty łostatnio przi drzewie przed Wichtora, a joł w cołkej chałpie i we łogrodku.
– Toć, mołs prawie, musiymy i mozymy trocha łoddychnońć, bo by my przeca ani na rozaniec nie mogli chodzić. Joł ci sie som dziwia, iześ ty mi jescy zołdnej roboty bez niejdziela nie wymyślyła. Widza, ize mołs trocha zeznanioł przedy mie.
Tak my sie jedyn drugymu doświołdcali i było fajnie. Ale niedugo, bo no sie zacono studzić. Jak przidziymy z rozańca, to zjymy wiecerzoł, a potyn abo cytomy gazeta, abo sie łosprawiomy. Hejdla spominoł, jako jej we Miymcach na flejdze sło, joł gołdo, jak zejch sie tu radzioł bez niyj; ale, jak zejch boł padoł, jednymu sie studzi. Dyć nie idzie yno jedny ciyngy gołdać. No to sie mojej kobiycie spomniało, ize momy telewizor. A musa Wom pejdziejć, ize my prawie wcale tej kastle nie ańsialtujymy. Bez lato skoda casu na siejdzyniy we chałpie, potyn je robota i tejla.
– Paulu, dziejś doł pilot łod telewizora? Nigdziej go sa nie widza. Wiys, dzie je? U nołs trzeba leda cego łowić, jak nie pilota, to tasiynlampy.
– Przeca lezy pod telewizory. Zajrzi gynał, to bandzies widziała.
I tak my włoncyli telewizor. Prawie pokazowali jakiś film ło takich rołpsikach. I prawie jak miejli jednego do herestu zawrzyć, film przerwali i pokołzali taky dwie magze, jedna miała włosy zielone, a drugoł wierza cyrwone. I łobie tymi włosami chmajtały ta a nazołd. I prawie w ty prziśli nołs nawiydzić Wichtora. Zrobiyli my jy plac przi piecu, zeby sie siejdli, ale łoni ujrzejli prawie te dwie baby ze zielonymi i cyrwonymi włosoma, jak sie na podłodze uwalyły i te włosy tak łoskłołdały. Wichtora to nerwło barzej nize mie i moja Hejdla.
– Ło Ponbocku… Cos to za beskuryje? Powiydzcie yno, cos to za włosy!
Nasa somsiadka była ałserzicht. Na scejściy juzaś tyn film ło rołpsikach zaconi dalej pokazować. Jak miejli jednego wiysać, Wichtora zaconi po cichu rzykać Zdrowaś Marijo. Troska mie to nerwło, bo po co ło takygo nicpotołka rzykać, nie wert, co sie po świejcie plont. Pejdziołch to Wichtorze. – Suchejcie, cekejcie yno, jak be richtig za kogo rzykać, bo przeca za tego gida, co kasa łokrołd, rzykać nie musicie.
Ło, jak sie Wichtora łobraziyli, aze jy sie lica cyrwone zrobiyły.
– Coś to padoł!? Za niego nie rzykać? Dyć tacy nołbarzej modlitwy potrzebujo, nołbarzej, Paulu… i chciejli coś dodać, nadyć juzaś przerwali film. Tera pokołzali tych trzóch chopow, co robio reklama piwa. Tyn wilk lejci prosto na nich, ale jedyn tak na niego ślypie wywaloł, ize sie wilk źlynk. A poty wszyscy pijo piwo. (Taky zimne, te musi być dobre.)
– Ło łonego słepanioł, jako jy to umiy smakować! Joł by tego ani nie połlła!
– Wichtora, wiycie co? Chopo te piwo bardzo smakuje. Jak joł była w Miymcach, toch sie nierołz dziwiyła, wiela łoni piwa wypijo. Po somsijdzky, ta dzie zejch była, to w kazdy piontek i w kazdoł sobota we łogrodku siołdali ze piwy, grilowali sie i piyli.
– Hejdlo, nie wichłej. W Miymcach tejla nie pijo, ja, jakoł jedna flaska, ale…
– Wy mi nie becie gołdać, boch ta była dość dugo i zejch to byołbachtowała.
– A joł mo familijoł w Miymcach i wia lepej – Wichtora sie ze stolika porwali – i ty mi jej, Hejdlo, nie ślechtuj. Moja noga tu wiyncej nie postanie! – somsiadka sie łokrońciyła dwa razy i idzie do dwiyrzi.
– Kobiyty, nie wołdźcie sie, przeca niy mołcie ło co. Ło piernika, łobejrzicie, co to sa zaś pokazujo.
Mog zejch prandzej przesialtować na inksy program. Ale Wichtora juz nic nie chciejli widziejć ani słysejć, bo byli skiś tego piwa łobrazoni na nic. Tera sie dopiyro moja Hejdla znerwowała.
– Ja, joł zawse wiejdziała, skiś cego we kazdej chałpie je swada!
– Pocoś telewizor zasialtła? Tak my sa miejli spokojnie i wejź skond wejź już momy kupa gwołtu.
Wichtora, poćcie nazołd, przeca skiś takej gupoty nie bymy sie wadzić. Zawse gołdołcie, ize trzeba drugymu wybołcyć. Wybołccie i wy chodziyno tyn rołs. Joł to wyłonca i ślus – i zatrzas zejch kastla, a Wichtorach wzion pod ranka i za stoły posadzioł. Dyć ani sie bardzo nie łopiyrali, a bołch sie, ize pogorsoni pojdziymy spać.
A nasi starka padali, ize nołgorzej jak cłowiek niy moł roboty, bo mu byle jaky gupoty do głowy przichodzo.
Was Paul
