Trasa 64 km.
Stopień trudności: 3/10.
Czas przejażdżki: 4-5 godzin (+1 godzina na zwiedzanie).
Opole- Chmielowice- Osiny- Komprachcice- Szydłów- Skarbiszowice- Tułowice Małe- Lipno- Tułowice Małe- Skarbiszowice- Komprachcice- Osiny- Chmielowice- Opole
Wyjeżdżamy z Opola, kierując się w stronę Chmielowic. Można jechać główną ulicą Niemodlińską aż dojedziemy do Żerkowic a stamtąd do wspomnianych Chmielowic.
A można też wybrać się przez Wyspę Bolko a następnie Wójtową Wieś (ul. Kwoczka) i dojechać drogą asfaltową, która prowadzi przez malownicze pola. Jedynym minusem jest zapach wydobywający się z pobliskich kurników. Dojeżdżamy do torów kolejowych (nie strzeżonych) i za nimi skręcamy w lewo, tak jak prowadzi droga. Na skrzyżowaniu dołączamy do ruchu, skręcając w lewo. Z Chmielowic jedziemy cały czas prosto. Mijamy Osiny a następnie Komprachcice.
Uwaga! Na najbliższym skrzyżowaniu, skręcamy w lewo! Jest to droga, która prowadzi do Prószkowa. Jeśli miniemy kościół, znaczy, że pojechaliśmy za daleko. Trzeba się wrócić.
Mniej więcej po przejechaniu 2 km skręcamy w prawo w ul. Ochodzką. Jest to nowo wybudowana droga, z równiutkim asfaltem, która biegnie przez las. Aż miło się nią jedzie. Mijamy autostradę. Po lewej stronie wypatrujemy parking z wiatą i ławkami. Dla zmęczonych, świetne miejsce na odetchnięcie. A przy okazji, w okresie letnim, można delektować się smakiem słodziutkich jagódek, których tutaj nie brakuje.
Gdy już nasze nogi odpoczęły, wsiadamy na rower i jedziemy dalej wzdłuż drogi. Wkrótce dojeżdżamy do Szydłowa. Niestety z tej strony mamy nieco pod górkę ale damy radę. W Szydłowie, dla miłośników urbexu bądź fanów zabytków techniki, możemy podziwiać nieczynną cegielnię. Była to jedna z największych cegielni na Opolszczyźnie, założona w 1910 roku przez Hermanna Thalera pod nazwą zakładu ceramicznego.
Jedziemy dalej główną drogą. Tutaj mamy do wyboru dwie drogi: w prawo, prowadzi pod zabytkowym wiaduktem a druga prosto. Obojętne, którą wybierzemy i tak dojedziemy do Skarbiszowic i dalej prosto na Tułowice Małe i Lipno. W Lipnie skręcamy w prawo (na Niemodlin). Tuż przed odkrytym basenem (wybudowano go w 1935 roku, przed Olimpiadą w Berlinie) skręcamy w lewo i widzimy przed sobą zabytkową ceglaną Bramę Niemodlińską (widoczną na głównym zdjęciu).
Wjeżdżamy na teren najstarszego parku dendrologicznego w Polsce. Park został założony w 1782 roku przez hrabiego Johanna Nepomuka Karla Praschmę. Można tu spotkać wiele gatunków drzew i krzewów takich jak: tulipanowiec amerykański, grujecznik japoński, aralia japońska czy różaneczniki. Ciekawym drzewem jest ambrowiec, z którego pozyskuje się, cenione w kosmetyce, balsamy i olejki.
Oznaczenia na mapce:
1. Basen kąpielowy
2. Kapliczka Hrabiny Elżbiety
3. Pozostałości po bramie wjazdowej
4. Budynek dawnego Zwierzyńca
5. Ogród dendrologiczny
6. Stawy
7. Głaz narzutowy
8. Kapliczka Pustelnika
9. Źródełko Fryderyka
10. Uroczysko Piekiełko
11. Cenne zespoły drzew.
Widok na jeden z licznych stawów. Staw Zofia.
Mamy do wyboru oznakowane szlaki piesze (niebieski i czerwony) oraz czerwony rowerowy. Dzięki nim poznamy najciekawsze miejsca w parku: Kamień Diabelski (głaz narzutowy), kapliczkę Pustelnika, Źródło Fryderyka (ponoć woda ze studni wygładza i upiększa cerę) czy niesamowite uroczysko „Piekiełko”, pełne sztucznych wysepek i kanałów wodnych, po których niegdyś pływały gondole.
Kapliczka Pustelnika.
Diabelski Kamień.
Uroczysko Piekiełko.
Na ścieżkach spotkamy tablice informacyjne oraz mapkę okolicy. Wstęp do parku jest nieodpłatny. Niestety nie ma tam ani w pobliżu żadnego sklepu czy zaplecza sanitarnego. Jeśli będziemy zmęczeni zwiedzaniem, możemy odpocząć w cieniu drzew, a potem wrócić do domu tą samą drogą.
Mariola Nagoda
