Ludzie, co joł boł niedołwno przesoł! Jescyk dzisiej mi mrowce po plecach łazo, jak sie to przipomnia. A wszystko skiś…. mojej gupoty. To było prawie tedy, jak desc zacon padać. Wichtora wypiyli restka teju i pobiyrali sie do dom, ale tak blank pomału.
– Zaś musis som łostać. Tes cie skoda. Kiedys to ta Hejdla przijejdzie, mie tes jus je scywno. Nie be to po niejdziejli? – pytali. Coch mioł na to pejdziejć? Niekiedy jedyn by sie boł i pobecoł.
– Wiycie, mie dołwno scywnica trzimie, ale musa wytrzwać.
– Ja, mołs prawie Paulu, chto do końca wytrzwoł, zbawion byndzie. A niy mołs ty jakygo kolejgi abo co… Yno nie spominej Francika. Przeca całymi wiecoroma abo sy mno siejdzis, abo som. A bez dziyń siejdzis w lejsie. Wylyź sie dzie. Wierza so jescy porzondni chopi. Tukej niedaleko miynskoł Erich, abo wiys chto? Pejter, tyn malyrz, znołs go? Łon mi fajnie dwie izby i kuchnia pomalowoł. I nie wzion kans.
– Mołcie prawie. Dzisiej sie dziejś trocha wyńda na gyzelsiaft. Mozno do tego Ericha, a jutro resta drzewa poukłołdo i musiymy formana sukać. Mołcie kogo na łoku? Musiejlibyście s kyńś pogołdać, joł bana ladowoł. I tak my skońcyli łosprowołcka. Wichtora pośli do dom, a joł wzion mycka, zapar zejch dwiyrzi, klucyk schowołch ta dzie zawse i posołch do Ericha. Wiycie, jaki tyn boł cufridyn?! Marika, jego kobiyta, tes, azech sie dziwioł.
– Ło, jak my sie radujymy – pejdziała. – Kiedy my sie łostatni rołz wiedziejli? Wierza we jakygoś zilwestra – łosprawiała Marika i na stoł snosiyła. Gołdo, izech je po wiecerzi, ale łona nie chciała suchać. Na koniec siadła sie s nami przi stole. No to joł pejdzioł, ize Hejdle niy ma, bo do roboty do Niymiec pojechała za byglajterka, ale po niejdziejli be nazołd. Erich spominoł trocha tego zilwestra, joł połosprawioł jako mi idzie ze drzewy przed Wichtora. Potyn Marika posła spać i to boł tyn nołgorsy fal, bo Erich wyjon flaska, no, poła była wypitoł. I dalej my sie gymitlich łosprawiali.
Do dom zejch sie pobiyroł, to było po jednej. Desc zacon padać, toch sie tak dość uwijoł. Jerucha, joł tu zaglondo, w nasej chałpie we łoknach sie świyci! Na co je lołs. Właza na podworek – wsańdzie cicho, jak to w nocy. Właza do lałby – cicho. Właza ze siyni do kuchnie – i ło mały włos ślag mie nie trefioł ze strachu: przi stole siejdziała Hejdla! Joł łocom nie wierzoł. Przeca miała przijechać po niejdziejli! Sie joł źle widza? Aboch po drodze usnon?
– Totak! To tak chop na mie cekoł! Pu drugej w nocy, a łonego niy ma… Joł sie moga forśtelować, co tu było lołs. Joł zwoniyła ło dziewiontej, a tyś ło dziejsiontej broł profantki i tejla cie było! Paulu, co mi mołs do pejdzynioł?
Co byście miejli do pejdzynioł we taky falu? Joł klapnon na stolik, wszystka krew mi łodpłynona nie wia dzie, a Hejdla dalej siejdziała przi stole i zaglondała na mie. A joł na nia. Potyn stanona i przisła drekt ku mie.
– Chuchni mi yno, ale porzondnie. (Chuchnon zejch.) Ja, nie dość, ize cie w doma nie idzie zastać ło pu drugej w nocy, toś jescy i łozarty je! Ludzie, joł mo chopa. Wejdnie i w nocy robi! Tyś już wierza cołki las wycion! Boś przeca tera nie siejdzioł u kogoś, ynoś przijechoł z lasa! A po drodze zejś spotkoł jakygo Zefla, co ci do gamby loł! Ni, joł zołfort jada nazołd!
Terach dopiro przisoł do gangu i zejch sie prawdziwie ściek.
– Za kogo ty mie mołs!? Co ty wiys, co joł tu robia!? Zajdwan ty mie łoskarzołs, ize joł tu nic nie robia, yno słepia!? A co tyś ta robiyła? I trzas zejch piyńścio we stoł, aze sie siołlka przewrociyła i tej sie wyloł. Tera Hejdla zaglondała na mie, chodźby mie piyrsy rołs na łocy widziała.
– Skond joł wia, co ty ta robis? Dzie chodzis i s ky? Jako ze tobo postoji?
– Co? Co ty mi gołdołs? Ize joł sie dziejś smykała? Ja, toch sie… I moja kobiyta sie łozbecała na całego. Ślipiała i ślipiała, aze mi sie uzołlyło, toch jej tasiyntuch podoł, zeby sie trocha łotarła. A potyn zejch jo łobjon i przicis do siebie. Toście miejli słysejć, jak sie łod nowa łozbecała. Dugoch niy mog do słowa prziść. Nale za jakiś cas jej przesło i podzwolyła sie pejdziejć, camuch i dzie boł posoł. Skuliś tego całego rymeraju wiyncej mojej kobiyty do Niymiec nie pusca, bo takygo lamantu juz bych drugi rołz nie wytrzimoł.
Was Paul
