So zejście ciekawi, cych boł ze Hejdlo na ty klasyntrefynie? Bylimy. Joł yno wo powia, ize zawse sie je lepej zgodzić nize na krziwe p…. przichodzić! I to je obojyntnie, sie to je twoja kobiyta, sie tejściowoł, sie cudzoł kobiyta. Ja, joł wia, niekiedy by trza karcek ugnońć, a to niejednymu ciynsko przichodzi, oł, bardzo ciynsko.
Jak zejch boł jescy synky, toch suchoł rostomajtnych łosprowołckow, abo we łodpust po łobiejdzie, abo wiecoroma, jak no dali suchać, bo niekiedy gołdki nie były przed dziejci, choć ta i starse. Nie umia sie przipomniejć, jako sie zwoł tyn jedyn dalsy ujek łod mojej starki, ale łon boł rołz gołdoł ło taky falu ze swojygo zycioł. Tak łosprawioł:
Karlus boł sy mie fajny, joł sie na zabawach yno nołgryfniejse dziołchy do tańcowanioł broł. Na koniec musiołch sie patrzejć jakoł na cołky zyciy wybrać. Chtorołch wzion, abo chtoroł mie wybrała, wiycie, Francka. To była złotoł kobiyta. My prześli kans do kupy, ale zani my sie dogołdali, sło no ciynsko. Jak joł padoł cida, to łona hetta, Francka padała cołrne, joł padoł biołe, łona chciała iść ze procesyjo na łodpust, joł nie chcioł. I takoł sarpaka trzwała po ślubie dość dugo. Na scejściy, we jedny my sie zgołdzali, i dziynka Bogu, bo aby miejli sejścioro dziejci.
Rołs tes pamiynto, izech ze jakygoś weseloł przisoł do dom nad rany. Francka prawie urodziyła Tomka, to nie mogła sy mno iść. Wiycie, jako to bywoł. Po takich weselach i zabawach połno jonkwerow sie krańciyło, toch takoł jedna dopołd, co była tańcowała prawie tak dobrze jak moja Francka. Jakbyście widziejli, jak my wywijali! Polka to my tak yno trzaskali po kacmie, a walcry to mi sły ś nio nadzwycajnie, rajlyndry tes.
Jak sie jaśniyło, łodkludziołch jo pod ściana i do dom. Chyca za klamka, łotfarto. Wlaza dalej – a moja Francka ze maluśky Tomky we łosku siejdzi i płace, ale tak po cichuśku, załościwie. Siołd ejch przi niej, a łona sie na drugoł strona łobrołcoł, ida joł z drugej strony, łona ku łoknie zaglondoł… Chca jo prziciść do siebie, cołwoł sie, jedny słowy, myślołch, ize je takoł honorowoł. No toch sie padoł, ize tez bana taki. I wiycie co? Tydziyń minon – nie gołdomy, drugi minon – nie gołdomy, przisły chrzciny – a my nic! Joł sie zapar, Francka sie zaparła. Łona sie nie łodzywała, joł nic nie gołdoł. Na chrzcinach połtki gołdali.
To było pod koniec zniw. Joł zacon na polu podarać. Ale koń stracioł potkowa, toch musioł do kowołla jechać. Drugygoch konia łostawioł przi stromie nad krzipopy. Po drodzech wlołz na podworek wody sie przi studni napić. A tak było ciepło, cicho we wsi, bo wszyscy s końmi na polach, yno taky knefle gańsi po krzipopach pasły. Nabrołch gołrky wody i pija. Narołs słysa taki załosny głos. To była moja Francka. Tak gołdała do tego nołmodsego: “Widzis, papa cie tak chcioł, a tera ani do mie, ani do ciebie słowa nie smowi… tak mi je ciynsko… dobrze, ize ty tak mało płaces, bo by mi serce pynkło” – wy sie to umiycie forśtelować?
Joł je chop twardy, alech smiot ze swojygo podworzoł jak złodziej. Ja, na złodzieju cołpka gore! Łobiecołch sie, jak yno s pola przijada, do Francki sie łodezwia. Ta jejej załość tak mi kark ugiona. Łojciec mi umarli, matka umarli, pogrzebow było a pogrzebow, alech na zołdny tak nie becoł, jak wtedy, kiedy my się ze Francko pogodziyli.
Ja, tak łosprawioł tyn stary ujek, ani nie pamiynto, jak mu było, ale ło ty uginaniu karku pamiynto gynał. Potyn, po połruch latach łoglondali my ze mojo starko stare fotografki. I na jednej ujrzołch tego ujka. Spytołch się, co to za taki, starka mi go mianowali, alech zapomnioł. Jedno coch zapamiyntoł, ize boł łokropnie uparty.
– Wiys, Pauliku – padali starka – jak tyn ujek jechoł s pola, a by go chtory inksy gospodołrz chcioł swojo foro wyminońć, to łon doł konio bicysky i musioł być piyrsy, a jak mu sie to nie udało, to sie lata do tego istnego nie łodzywoł. To pamiynto. I wiys, zawse się do matki, łojca łodezwi piyrsy, a jak sie łozynis, to i do kobiyty. Bo słowo nie kij. Za kans nie gołdej, byle cego i byle dzie nie jatol, ale sie piyrsy łodezwi. Tak mie naucyli starka i tak robia.
Was Paul
