Wiycie co? Dołwnoch nie boł na grzibach, ale jak zejch sie juz boł do tego lasa wybroł, toch zaś mioł skiś tego yno same kłopoty. Hejdla mie juz łod trzech tydni wygoniała na grziby. Chciała sie połra krałzow zawarzić, takich yno we łosolonej wodzie, bo taky sie nołbarzej przidajo, wszystko idzie ś niymi zrobić.
– A camu ty nie chces iść na grziby, przeca nic ci nie gawańdzi. Idź z jako kobiyto, to becie widziały, ize grziby jus tera nie rosno leda dzie tak jak piyrwej – proponowołch spokojnie mojej kobiycie.
– Ty bandzies w doma siejdzioł, a joł sie bana po lejsie trołpić?! Tyś zawse boł rady, jak zejś mog po lejsie gymzić. Camuś sie tera tak upar?
– Joł sie nie upar, yno łostatniyrołs, jak zejch ci przinios srogich rołtkapow, toś pejdziała, ize to so stare fajce, a liski były pewniejś wszystky molate.
– A nie było tak? Tos tera sie poprołw i nazbiyrej mi fajnych grzibow. Wichtorzi by sie tes przidało. I pamiyntej, ize Konrad mozno przijejdzie, a wiys, ize łon bardzo chantnie jy te łosolone usmazone liski. Bier jaki kosyk i ciś do lasa. Nie bes mi sie tu cołki cas po chałpie plont. Mołs tukej taki niewielki ajnkałfskorb – i Hejdla mi wyniosła ze komory taki połrakilowy kos, jescy po mojej starce. Tak my go sanowali.
– Dzie joł ci uzbiyro tejla grzibow! Kobiyto! Joł bych musioł na trzi dni iść do lasa, to bych go mozno napołnioł. Ni, ty niy mołs zeznanioł! – bołch zły.
– Paulu, przeca na mie łokropnie klysce ido. Musioł byś mie potyn godzina ze tych klyscow łobiyrać. A jak by mie jaki ugryz? Joł sie boja. Coch mioł pocońc. Wzion zejch kos, stary nozyk i pojechołch do lasa. I było tak, jak zejch pejdzioł: leda dzie ros jaki grzib! Tu połra liskow, tu dwa siniołki, tu jedna rołtkapa… toch łazioł po lejsie sa i ta, a kołoch za sobo włocoł, bo wiycie, jak to bywoł. Do lasach wjyzdzoł, to było łoziym, a ło jedynołstej miołch śtyry grziby na krzis!
Kole jednej zejch sie postanowioł, ize jada nazołd. Dość tego. A jescyk mało tego, to zacono padać. Jak zejch mijoł Manka Pańskoł, toch boł przemocony do suchej nitki, a we botach mi woda chlupała. Ale nic, jada dalej. Podjyzdzo blizej domu, a sa przed podworky jakyś ałto stoji. Zaglondo: miymieckoł rejestracja. Schowołch koło, wylołch woda ze botow i właza do lałby. Słysa moja Hejdla, jak sie tak gośno śmieje jak nie pamiynto kiedy! Właza dalej i co widza?! U mojej kobiyty je jakiś chop! I joł go piyrsy rołz widza! Straciołch gołdka… Taki panołcek. Pozołtawoł kosulka, siwe galołty – wiycie – taki sie grziby kupi we sklepie.
– Witej, Paulu! Jak ty dobrze wyglondołs! To jus jes prawie szterdziejszczi lołt! – padoł tyn dziołd i stołwoł mie witać. – Ciejsz! – dodoł i chycioł mie i ścis tak, zejch na chwila boł przestoł dychać. A Hejdla sie śmioła jak… a, ani nie powia jak.
– Chopie, joł cie nie zno – gołdo tymu panołckowi. – Piyrsy rołs cie widza.
– Paulu, dyć to je Herbet! Mój siulkolejga, joł przed niy we skole siejdziała! Za warkoce mie ciong, pra Herbet?! – gołdoł na to moja kobiyta i dalej sie śmieje, a mie chciała krew zalołć.
– Paulu, dyć Hejdla na muzyce zawse sy mno tańcowała, zani zejś zacon do niyj zabiygać. Nie bońdź taki zły. Joł przijechoł, bo bymy tu miejć klasyntrefyn, nas jargang, wiys? Toch przinios Hejdli zaprosyniy. Wierza nie puscis jej samej? Nołpiyrwej momy mszoł, a potyn sie trocha zabawiymy… ni, Hejdlo?
– i Herbet sie zaś siond naprzeciwko mojej kobiyty, a łona sie dalej śmioła.
– Jak przida nazołd, po ty panołcku tu niy moł być śladu – pejdziołch Hejdli i wylołz ejch na dwor. Co tu robić? Wytrzaść go, cy cekać, aze som wylejzie? Abo… Nie wiejdziołch, co pocońć.
Wytrzas zejch grziby do kontynera, siołd na koło i pojechołch na jednego. Właza do gospody, zaglondo, a tu dwa taky panołcki przi tejce stojo, a jak mie ujzdrzejli, to łoba rance do mie wyciongli. – Paulu, witej! Mołcie już zaprosynie na klasyntrefyn? Herbet mioł jechać do Hejdle. Poć sa blizej. Wypima ma sie co, tak je gorko – padoł tyn wyssy.
Ja, terach ich poznoł, to byli Scepon i Hanc. Wiycie, gupie mi sie zrobiyło, bo co zejch jy mioł pejdziejć?
– Ja, je bardzo gorko, trzeba sie trocha łochodzić… Po godzince juz mi było chodniej, dowiejdziołch sie wszystkygo ło ty klasyntrefie, ynoch nie wiejdzioł, co powia Hejdli, jak przed nio stana. I musa pejdziejć, zejch juz we podworku zapomnioł jynzyka w gambie. Ale tera było za nieskoro na wszystko. Nie wia, cy do tego klasyntrefu Hejdle sie zacnie do mie łodzywać, ale jedno je pewne – na grziby dugo nie pojda, bo widzicie, co sie potyn dzieje.
Was Paul
