Szanowni Państwo,
nasza najnowsza książka (już 20!) to nie lada gratka: śląsko-szkocki tom poezji Roberta Burnsa według tłumaczenia Mirka Syniawy.
Oprócz kilkudziesięciu wierszy tego szkockiego poety narodowego (publikowanych równolegle po szkocku i śląsku) książka zawiera także śląski wstęp tłumacza oraz szkockie posłowie Hamisha MacDonalda (Szkocka Biblioteka Narodowa) i angielskie posłowie Tomasza Kamuselli (Uniwersytet St. Andrew/Szkocja).
REMEMBER TAM O’SHANTER’S MARE – SPŌMNIJCIE SE TAMOWÃ KLACZKÃ
Wiersze i śpiywki Roberta Burnsa ze ślōnskimi translacyjami ôd Mirka Syniawy
Ze wstympu Mirek Syniawa
Niyjedyn możno mi powiy: dyć kaj Szkocyjŏ, chopie, a kaj Ślōnsk? Jŏ se atoli myślã, że kej w Szkocyji sōm Morawy (dŏwnymu krōlestwu Moray, w kerym rzōńdziōł krōl Macbeth, łacińske krōniki dŏwały czynsto miano Moravia), to i na Ślōnsk musi być tamstōnd niydaleko. I jak czytōm jedyn abo drugi Burnsōw wiersz, to widzã, że Szkot niy jyno mŏ take same poczucie humoru jak Ślōnzŏk, ale tyż tak jak Ślōnzŏk niyrŏd mŏ zazbyt ugrzeczniōnõ, zazbyt „ulizanõ” gŏdkã. Jak już mŏ co pedzieć, to żŏdyn rŏz na ôkōłki, a dycki prosto do ôcz. I zdŏ mi sie, że te poczucie humoru do kupy z chropatościōm gŏdki to je dobry pōnkt wyjściŏ do szukaniŏ tego, co Szkot mŏ ze Ślōnzŏkym spōlnego.
Szkockie posłowie – Hamish MacDonald
Angielskie posłowie – Tomasz Kamusella
Robert Burns (1759-1796), szkocki poeta narodowy
Mojōm piyrszōm ambicyjōm było i mojim nojmocniyjszym pragniyniym je niyś uciechã mojim kamratōm, prostym ludziōm z wiŏsek, tak dugo, jak dugo gŏdka i zwyki, co ciyngym sie zmiyniajōm, pozwolōm im spokopić mojã poezyjõ i sie ś niōm radować.
Jymu nojmiylszy je ôn sōm
Je w mieście młodziyniec, gryfny na wejzdrzynie,
Kejby sie wykludziōł, frelki by to żgło;
Szwarny i szykowny, niy zazbyt frechowny,
Z natury lukaty włos na gowie mŏ.
Czŏpka na ciymiyniu w tym światłym ôdciyniu,
Co szaket, a westa biŏluśkŏ jak śniyg,
Modre zoki nowe, strzewiki tŏrkowe,
Na nich strzybne sznale – to dziepiyro szyk.
Kaj piykność i złoto, tam ôn ciyngym lŏtŏ;
Ausztojer, widoki – ja, to tyż mŏ syns,
Dyć kaj strzybło zwōni, tam nojwiyncyj gōni –
Nojpiykniyjszy klyjnot to dlō niego pyns.
Meg to niy je starka i mŏ gospodarkã,
A ôd Zuzki ôjciec mŏ ziymiã i dōm;
Nancy z wianym srogim tyż go ciyngym wŏbi,
Dyć jymu nojmiylszy z wszyjskich je ôn sōm.
Dziękujemy Panu Pejtrowi Długoszowi, który przysłał nam zamieszczony powyżej materiał.
