Wichtora przichodzo kazdy dziyn łoglondać te astry, coch jy na nowo posioł pod płoty. Fajnie rosno, bo durch je podlywo. Wierza Hejdla sie nie skapnie, ize to so inkse. Jaky we sklepie były, takych zasioł i fertich.
Łod jutra zacyno drzewo wyrołbiać przed Wichtora. Joł bana w lejsie, a łoni majo tukej w doma dołwać pozor na wszystko. Jak by chto cudzy na podworek wlołz, majo lejciejć i sie wypytać, cego chce. Abo yno byołbachtować, sie cego po sopach nie sukoł.
– Toć, Paulu, złodziejow nigdy nie brachowało, piyrwej tes sie trefiyli. Yno jak je cudzy, to go widać, nołgorzej je ze taky, co cie cołkymi dnioma łobzerwuje, bo niedaleko miynskoł. Tyn cie, chopie, umiy ze byle cego łokraść, bo takygo nołgorzej chycić. Ani niekiedy nie wiys, co ci popadnie. Nasi starka no ło taky jedny łosprawiali.
“Boł gospodołdrz, a jak to na gospodarce, zawse je co robić. Iberhaupt bez lato. Jak nie siano susyć, to rzepa przerwać, to potyn liściy łobruwać, to futru świyzego nasiec, to zboza siec, swozić, skłołdać, łorać, dziyń w dziyń zaprzongej konie i abo na łonka, abo na pole. I tak tyn gospodołrz tes musioł robić.
Kobiyta dziejci na fora sołdzała i chałpa sama łostołwała. Ja, boł ta jakiś wycuźnik, chtory mioł na wszystko dołwać pozor, ale jak to taki stary chop: niewiela widzioł i słabo słysoł. Na wojnie przi kanołnie suzoł, to łoguchnon.
Rołs przijyzdzoł tyn gospodołrz, wierza Śtefel mu było, ze łonki drapko, bo musioł kosa naklepać. Idzie do sopy, chce sie za robota zabiyrać, a tu tego motka, co niy zawse kose klepie, niy ma. Łazi, sukoł, przewrołcoł klamory we skrzinkach – motka niy ma. Idzie na wycug ło tyn motek pytać.
– Nie widziejliście dzie mojygo motka, co niy klepia kose?
– Co padołs? Cych klepoł łose? Ni, ani jednej sa nie było. Wierza wcora ja.
– Ni, nie łose! – wrzescy Śtefel chopowi do ucha – yno motek do klepanioł kose!
– Dyć ci pado, ize sa nie było zołdnej łose.
– A nie daliście tego motka na pozycki?
– Ja, porzycki jus so łoberwane. Ale łone łoberwała Aniynka.
Przi takej gołdce to by sie Śtefel do wiecora nie boł ś niy dogołdoł, a pogoda je, to trzeba kose łostrzić i siec. Tak sie stracioł motek do klepanioł kosow. Na inksy rołs jak Śtefel zyto łodsiykoł, Aniynka sukoł kosołka. Zaglondoł do kazdej dziury, kosołka niy ma. Ja, je jakiś, ale nie tyn nołsposobniejsy, co jej richtig fajnie na lewej rance lezoł, bo Aniynka była lewitka. I kosołk przepołd. Musiała wziońść inksy, to aze blazow na rance dostała. To zaś sie jałowka Śteflowi cielyła. Posfołowoł chopow, chce brać powroz – niy ma, chodźby sie w ziymia zapadnon. I tak jy sło.
Nareście Śtefel zmiarkowoł, ize chtoś musi plyndrować po gospodarce, jak ich w doma niy ma. Ale jakos go chycić?! Zrobiyli tak. Łoba ze Aniynko i ze wszystkymi dziejckoma powsiadali na ryfiołk i pojechali na łonka. A potyn Śtefel piechty wele lołska, przi krzipopie po zadku do dom przisoł i bez chlyw wlołz rajn. Siond sie i siejdzioł. Minona godzina, dwie, nic, zołdnego niy ma. Juzaś po zadku na łonka sie dostoł. I tak robioł bez dugsy cas. Dyć sie docekoł.
Jedyn rołz boł prawie fortka ze chlywa zawar, do kuchnie wlołz, z boku przi łoknie stanon a tu… ślag go ło mało nie trefioł! Synek łod somsiada fik ze łokna, do sopy piere i za chwila z jego majzly nazołd do łokna lejci, swojymu łojcowi go podoł, potyn fiknon nazołd raz dwa, bo to łokna nisko były wsołdzane, i tak, chodźby sie nic nie stało.
Ło wy pierony, to wy sie tak tukej rzondzicie! Jak my wrota za sobo zawrzymy, to wy bez łokno skołcecie i nołs łokrołdołcie!? I tyn Śtefel za gorkygo prawa do somsiada polejcioł, sklon go i siandaro postrasoł, jak wszystkygo, co ze swojy synky ukrołd, nie łoddoł. Potyn jak zajonc do Aniynki lejcioł, bo nie umioł wydzierzejć, ize by jej tego wartko nie pejdziejć. Widzis, Paulu, co to komedyjej skiś takygo złodzieja” – skońcyli Wichtora. Łoni wiejdziejli, ize sie chałpy pilnuje. Wy tez dołwejcie pozor.
Was Paul
