Wito wszystkich cały scejśliwy, bo niedugo Hejdla wrołcoł do dom! Alech łobiecoł połosprawiać, jako sie moja Wielkanoc ze ty pieruchy Franciky i Wichtoro skońcyła.
Ja, tos Wichtora chciejli go raz dwa wygnać, yno tak drapko tego nie sło zrobić, bo Frańcik je uparty jak łosioł, ale tedy, kiedy swojej kobiyty nie moł przed łocoma.
– Ja, Francu, wytykej do dom, ale drap, dość zejś sie tu nasiejdzioł – przezywali Wichtora – Kobiyta na ciebie cekoł, a ty słepies i Paulowi głowa zawrołcołs! Bier siakiet i ciś, ani sie nie łoglondej! Noł, co sie łociongołs!?
– Ołma, co to tak na mie przezywołcie!? Dyć joł wom we nicy nie ublizoł… Paulu, trzimej mie, bo jak chyca jaky wiadro, to ta kobiyta bandzie i trzewiki wykroncać! Mie je jedno: modoł sie staroł, gdowa sie panna, łobleja i koniec! To jako, ołma, dołcie mi pokoj? – fandzołloł Francik.
– Synku, jak ty mie łoblejes, to pojdzies do piekła. Pobiyrej sie, bier profantki i do dwiyrzi s tobo – kamandyrowali Wichtora. Ale ze Franciky nie sło tak leko. Zani sie Wichtora fyrtli po jego kurtka, łon boł w łazince i sie ta – gidołk – zapar. Co tu pocnońć? Rance no łopadły i stołli my łoba ze Wichtoro chodźby no gołdka łodjono. A łon ta barburcoł pod nosy, woda spuscoł, moł sie, bo woda łodkrancoł połra razy, a my stołli pod dwiyrzoma jak świyce.
– Suchej, zazwonia do twojej kobiyty, jak nie wylejzies do kuchnie…
– Zwoń, joł sie nie boja, a jak ałty przijejdzie, to nie bana musioł na kole pyndalować. Zwoń! Na co cekołs? Ize sie źlynkna mojej kobiyty? Joł sie jej tejla lołt boja, ize jedyn dziyń wiyncej, jedyn maniej, to je jedno.
A musicie wiejdziejć, ize my miejli ze Wichtoro usy przi dwiyrzach, bo my byli gyśpan, co tyn nicpotołk robi we łazince. Bo boł łozarty jak knebel. Narołs sie dwiyrzi łotwarły i na Wichtorzinoł głowa wychlustła sie całoł misa zimnej wody! Wichtora luftu nie poradziejli na pocontku chycić, a joł yno gamba łotwarł. Tak nołs tyn Francik zaskocoł. Ale to trzwało chwilka, bo Wichtora zaconi wrzescejć na całoł wiejś.
– Ło ty beskuryjoł! Joł ci zgodza! Ty niegańbniku! To ty sie ani takej starej głowy nie wołzys? Jak joł sie łoschoruja, bandzies mie do lykarza wozioł – przezywali Wichtora i wyciyrali sie rancniky, coch jy ze śranku wartko prziwlyk. A Francik sie śmioł jak gupi do syra, aze mu lzy lejciały…
No ja, Wichtora sie trocha wytarli i wyrwali do dom. Niy mog zejch ich łodkludzić, boch sie boł tego makolicniołka samego łostawić. Jescy by tyn Hejdlin ajerkoniak wypioł. Joł nie wiejdzioł, co dalej robić. Podłoga w kuchni mokroł, Francik naprany, Wichtora mie samego łostawiyli, co tu pocnońć? Dyć wzion zejch śmata i dołch sie wyciyrać woda ze podłogi.
– Paulu, dej pokoj, dziesiej je świynto, woda sama wyparuje. Joł bych tego nie rusoł. Jak byś tak jescy co mioł…
– Oł ni, bracisku, ty byś nie dostoł łody mie nic, choćbych co mioł! Wytykej do dom. Ledwie sie na nogach kolybies. Joł sa musa posprzontać i sie chca łodpo…
I nie dokońcołch, bo dwiyrzi sie łotwarły i wlazła … Francikowa kobiyta. Kolega zblołd i zarołs siołd na stoliku. Wiycie, jakoł mioł mina?
– Totak! To joł sama karwiynca we świynta w doma, a wy sie tu łoba urzyndujecie?! To je bardzo fajnie łod ciebie, Paulu. I przedy mie, i przed twoja kobiyta. Jak chces som słepać, to nie kuś do tego mojygo Francika! Tejla razy, wiela je u ciebie, przijyzdzoł do dom nietrzyźby. Niech yno Hejdla postawi swoja noga w Polsce, to sie za gorkygo prawa dowiy wszystkygo, coś sa wyprawioł. Niech sie łona nie myśli, iześ ty je świynty, ni… Nie zaglondejcie tak na mie jak cielynta, bo to je prołwda. Francu, bier kurtka i do dom, joł sie dopiyro s tobo polica we chałpie. Lepsego kamrata zejś sie niy mog snojść. Ale joł ci go z głowy prandko wybija – wrzescała i groziyła rankoma.
Chciołch gamba łotworzić, ale bych sie boł wiyncej dowiejdzioł, toch jy yno dwiyrzi łotwar. Jak my przed lałbo stanoni, to we Wichtorziny łoknie sie światło zgasiyło. I wiycie co? Joł wia, ize mie Hejdla sto razy sprzezywoł za tego Francika, choć przeca joł nie boł winiyn, ni? Ale jedno wom powia: Nie moga sie docekać, kiedy przijejdzie.
Was Paul
