Wiycie, ize zyjymy we takich casach, co sie i dobre na złe łobroci? Tak mi tera prawie idzie. A wszystko sie zacono łod mojygo siulkolejgi Manfryda. Ś niego juz we skole boł taki wigejc. Dziejś sie, bracie, ś niy pokołzoł, toś mioł hiby. Jak zejś z Manky w bala groł, to zawse jaky śtachety były wyłomane abo połomane, jak sie po bal do cudzego łogrodka właziyło. Jak nie śtachety; to chtory do gnojowki wlejcioł; abo zaś chto, co na kole jechoł, w łeb Mankowy baly dostoł.
Przisły taky case, co ludzie zaconi do Miymiec wyjyzdzać. I nas Manek tez. Ani nie wia wiela mu prawie tedy było, yno wia, ize wyjyzdzoł blank na pocontku. Nołprzod zołdyn nie wiejdzioł, co je ś niy lołs, aze chtoś we jakejś fabryce go boł trefioł. Manek boł majstry, to mu zarołz robota załatwioł. Potyn zejch sie dowiejdzioł, ize Manek sie łozynioł, ale nie ze naso dziołcho, ani nie z Miymko, yno ze jakoś Francusko. Potyn mioł siajdong, a potyn… wiycie, jako tera sie dzieje.
Jaky piyntnołście lołt tymu mi pisoł, ize je som, łostatnioł baba wygnoł z gmachu, bo mu ani mitaku nie chciała uwarzić, ani wybiglować, yno sie durch malowała, a mazała, a łodchudzała, a farbiyła, a kupowała, a przebłocyła, a na wyciecki jejździyła, a na inkse jescyk ficikołkle. Wierza sie niy ma co dziwić, ize sie chop ściek. A som na to robioł! Ja, napisoł mi tes tedy, ize tyn zywot jakoś som zezyje.
Narołs przichodzi pismo łod Manka, a w niy, ize sie Manek zyni, a mie prosi na świadka! Cytołch te pismo sto razy, ale inacej nie stoło, yno: “Paulu, joł Cie bardzo prosia, bondź mojy świadky na mojy łostatniy prawym weselu! Dwie kuzinki juz były, moja siostra tez, wszystko cudze, tyś je taki do ludzi, przijyzdzej. Joł Ci wszystko łopłaca: i bana do Wrocławia, a ze Wrocławia do mie fliger, to sie tak nie strołpis we autobusie. Wesely be (tu mi podoł data). Cekom na pismo. Manek”.
Hejdla prawie na kierchołw pojechała, toch som siejdzioł w doma. Jak przijechała, toch jej pismo doł do przecytanioł. Wziona jy, siadła sie i cytała. Tak jak joł: sto razy. Zaś na mie zajrzała i zaś cytała łod nowa. Potyn stanona, pismo połozyła przedy mno i posła do łaziynki. Za dość dobroł kwilka wylazła, spytała sie, cy mi zrobić kafeju, joł pejdzioł, ze ja, wypiyli my kafej, Hejdla nie pejdziała ani słowa.
Minon dziyń, kobiyta była cicho. Na drugi dziyń łod rana dziejś sie straciyła, potyn przijechała, zacona gołdać ło wszystky, ale ło Mankowy piśmie nic nie spominała. Minony świynta, minon tydziyń, potyn drugi, a Hejdla nic. Narołz we wtorek wiecor zwoni telefon, juz było wierza kole dziejsiontej. Biera suchawka do ranki, a tu Manek.
– Paulu, pieronie, je zejś to ty? Camu nie łodpisujes? Sieś sie łoschorowoł? Padej coś! Guchyś? Haloł, słysys mie? Paulu, haloł…
– Ja, słysa cie. Moznoch je trocha guchy. Ale joł wierza za tego swiadka ci nie bana.
Manka zatkało. Sapoł do telefona, słychać było, ize sie cegoś napioł.
– Camu ty nie mozes być świadky na mojy weselu? Ciebie to nic nie be kostować. Nie chces łobejrzejć, jakoch sie wybudowoł?! Camu?
– Manek, nie gors sie, ale ci powia krotko, ize moja Hejdla nie je cufridyn.
– Co? Ło to, ize mołs być mojy świadky? Dejsa jo yno do telefonu. Śpi już? Ni? Haloł, Hejdyl, je zejś ta? Ja? Ło co ty sie gorsys? A moze mit przijejdzies? Joł mo dość placu. Nie gors sie, izech zarołs i ciebie nie zaprosioł, nie myślołch, zebyś chciała przijechać, bo wia, ize mołcie małoł gospodarka… – gołdoł Manek, a Hejdla suchała i stoła jak sup soli.
– Powiydz, Hejdlo, ło co chodzi?! Joł wszystko zrozumia.
– Ja? To wielaś mioł babow we swojy zyciu? No, coś tak ucich? Nie poradzis ich wartko policyć, pra? Totak, teraś przestoł gołdać. Ty myślis, ize joł nic nie wia?! Joł wia wszystko, bo my nie zyjymy na końcu świata, yno we Mitylojrołpie, wiys?
Chciołch wyrwać kobiycie telefon, ale tak go mocno dzierzała, co nie sło.
– …I nie myśl sie, ize bes robioł ze mojy chopy to, co ci sie podołboł, bo joł mu na to nie przizwola, choćbyś pynk! Ty myślis, ize w Miymcach miynskołs, to wszystko mozes? Ni, tak leko, bracisku, to niy ma! – joł sie źlynk, ize Hejdla dostanie zawału, takoł była ściekłoł. A joł sie pocioł ze strachu jak bez zniwa przi wionzaniu zbozoł.
Jako sie ze mojy świadkowaniy skońcyło, jescyk Wom połosprawio.
Was Paul
