Napaść na Ukrainę. Ludmiła: – Mój 65-letni tato zgłosił się na dobrowolca do armii, bo inaczej wnukowi nie potrafiłby spojrzeć w twarz

Ukraińcy z Opola do końca nie wierzyli w to, że Rosja zaatakuje. Ludmiłę Kaszko, mieszkankę Opola pochodzącą z obwodu kijowskiego, obudził wcześnie rano tato, po tym, jak Rosjanie zrzucili dwie bomby na Białą Cerkiew, największe miasto w obwodzie kijowskim.

– Mój 65-letni tato zadzwonił, żeby ze mną i wnuczkiem się pożegnać, bo zgłosił się na dobrowolca (na ochotnika – aut.) do ukraińskiej armii – mówi przez łzy Ludmiła Kaszko. – Nad ranem w centrum mojego miasta Rosjanie zrzucili bomby, bo to miasto wojskowe. Tato mi mówił, jak jest, że covid go nie zabił, a tutaj wszystko się może zdarzyć i nie wiadomo, co będzie jutro. Teraz tato ochrania największą elektrownię w obwodzie kijowskim, a to przecież punkt strategiczny…

Ukraińcy ochraniają elektrownię, a także hydrofornię, przed rosyjskimi dywersantami, boją się, żeby miasto nie zostało bez prądu i wody.

Iryna, pracownica biura dydaktyki i spraw studentów Uniwersytetu Opolskiego, tak, jak co dzień, przed siódmą sprawdzała wiadomości w telefonie, podobnie jak wszyscy Ukraińcy w Opolu robią od kilku tygodni. W żadnym razie nie spodziewała się, że Putin zaatakuje na całym froncie.

– Wiadomo, nadzieja umiera ostatnia – mówi Opowiecie.info.

23 lutego Rosjanie obchodzili Dzień Zwycięstwa Armii Rosyjskiej, a jednocześnie dzień mężczyzn, jako obrońców Rosji. A o czwartej nad ranem z 23 na 24 lutego zaatakowali ukraińskie bazy lotnicze, m.in. w Iwano-Frankowsku (dawny Stanisławów), Kołomyi i pod samym Lwowem.

– Zaczął tak, jak Hitler, o czwartej nad ranem, to niewyobrażalne, żeby do czegoś takiego doszło w trzecim tysiącleciu – płacze Ludmiła Kaszko, prezes Fundacji Mosty Ponad Granicami.

Ataku na Lwów nikt się nie spodziewał, przecież, to z dala od obwodu ługańskiego i donieckiego, ogłoszonych przez Putina jako niezależne państwa, gdzie wojna toczyła się od dawna.

– To do Lwowa i Iwano-Frankowska przenosił się każdy, kto mógł, kobiety z dziećmi na dwa tygodnie, mieszkali w hotelach, żeby przeczekać ten najtrudniejszy czas po olimpiadzie – mówi Ludmiła Kaszko. – Byli przekonani, że Lwów to miejsce bezpieczne, ale jak widać już nic nie jest bezpieczne.

 „Wojenkomat” zgarnia chłopaków i ich samochody

Ludmiła nakłaniała ojca przez telefon: „Tato, przyjedź do Opola, wnuka przytulisz i będziesz bezpieczny”.

– To powiedział mi, że nie wyobraża sobie, żeby w telewizji, z założonymi rękoma, oglądać to, co Putin robi z Ukrainą – opowiada Lumiła. – No i wnukowi w twarz by nie mógł spojrzeć, że jak tchórz siedział w domu.

Do wojska biorą mężczyzn do 60 roku życia, a pozostali muszą zgłosić się do „wojenkomatu” (tak Ukraińcy nazywają Komisariat Wojskowy), czy nadają się do pomocniczej służby.

– „Wojenkomat” pozabierał już wszystkie auta na cele wojskowe – dodaje Ludmiła.

Ukraińcy mieszkający w Opolu nie mogą w żaden sposób zrozumieć, jak Rosjanie mogą ostrzeliwać żłobki i przedszkola. Teraz obawiają się, że stracą kontakt z najbliższymi poprzez internet.

– Pamiętamy, że kiedy w Kazachstanie wybuchły zamieszki, to Rosjanie odłączyli ten cały kraj od iInternetu – kontynuuje Ludmiła.

Napięcie rosło od dawna, ale Ukraińcy jakoś nie wpadali w panikę. Nie zareagowali typowo, jak robi się w stanach zagrożenia, czyli oblężeniem sklepów, by zaopatrzyć się na długo w żywność.

– Dopiero dzisiaj zrobiły się kolejki, ludzie zaczęli wykupować, ryż, makaron, bo wszyscy byli przekonani, ze cały świat za nami i do ataku nie dopuści – tłumaczy Iryna. – Że Putin tylko postraszy i nie będzie miał odwagi, żeby tak wystąpić przeciwko światu.

Kiedy pod sklepami zrobiły się kolejki, władze zaczęły uspokajać, że dostawy do sieciowych sklepów będą ciągłe i nie ma czego się obawiać.

Niemożliwe, wojna w XXI wieku?

– Po przeczytaniu pierwszych wiadomości od razu zadzwoniłam do rodziców i siostry w Winnicy, to jest miejscowość w centrum Ukrainy – opowiada Iryna. – Wcześniej byłam o nich spokojna, ale po tym ataku we Lwowie przestałam. No i mama mówiła, że docierały do nich odgłosy wybuchów, bo w pobliżu mamy bazę wojskową. A momenty kryzysowe Ukraińców bardzo połączyły.

Z bliskimi i przyjaciółmi na Ukrainie kontaktuje się od kilku tygodni wiele razy w ciągu dnia. Nie może zrozumieć, jak we współczesnym świecie można do czyjegoś państwa tak brutalnie wejść. Choć już po aneksji Krymu że czuli się tak, jakby wydarzyło się coś, co w XXI nie miało prawa się wydarzyć.

– Dlaczego społeczność międzynarodowa to akceptuje, to jest łamanie prawa międzynarodowego i pogwałcenie wszelkich wcześniejszych ustaleń – pyra Iryna. – Przestaliśmy się czuć bezpiecznie, bo po takim czymś może dojść do jeszcze innych niemożliwych sytuacji. Władze Ukrainy mówią, żeby nie panikować i w tej sytuacji zachowywać się spokojnie. Panika może pogorszyć sytuację, ale przychodzą sytuacje, kiedy już trudno zachować spokój.

Tym bardziej, że propaganda rosyjska od długiego czasu już miesza ludziom w głowach.

– To wszystko zależy od tego, co człowiek słucha i co się czyta – mówi Iryna – W tych częściach Ukrainy będących pod okupacją Rosji jest tylko rosyjska telewizja. A jak ktoś nie ma dostępu do internetu, to jest skazany na propagandę.

Kościół prawosławny na Ukrainie jest pod patriarchatem Kijowa, ale wciąż są tam cerkwie pod zwierzchnictwem Moskwy.

– Te pod moskiewskim patriarchatem przekazują takie informacje, jak rosyjska propaganda – dodaje Iryna.

Ukraińcy mieszkający w Opolu boją się o przyszłość swojego kraju, ale w rozmowie z Opowiecie.info podkreślają, że są niezmiernie wdzięczni za to, co Polska i Polacy dla nich robią i już zrobili.