Nietypowo rozpoczną się tegoroczne, 45 już Opolskie Konfrontacje Teatralne „Klasyka Żywa” w najbliższy czwartek spektaklem „Matka Joanna od Aniołów” w reż. Jana Klaty. Nietypowo, bo nie w Opolu tylko w Nowym Teatrze w Warszawie.
– Chcieliśmy sprowadzić ten spektakl do „Kochanowskiego” ale niestety z powodu pandemii jest to niemożliwe – wyjaśnia dyrektor teatru Norbert Rakowski. Jednocześnie apeluje do widzów by podczas przedstawień zachowali wszelkie sanitarne środki ostrożności.
Opolskie Konfrontacje Teatralne „Klasyka Żywa” wracają po rocznej przerwie. Zaprezentowane zostaną klasyczne realizacje z różnych scen polskich teatrów. Wyjaśnijmy, że do Opola przyjadą spektakle wcześniej wybrane przez komisję artystyczną, której przewodniczy Patryk Kencki. Zostanie wystawionych dziesięć spektakli. – Będziemy mieli okazję podziwiać realizacje w różnych konwencjach. Zobaczymy też dwie odsłony spektaklu „Panny z Wilka”. Jeden spektakl w reżyserii Agnieszki Glińskiej, przygotowany przez Narodowy Stary Teatr im. Heleny Modrzejewskiej z Krakowa oraz Krzysztofa Rekowskiego z Teatru im. Stefana Jaracza z Olsztyna. Można powiedzieć, że są to dwa spojrzenia. Jeden bardziej męski, drugi bardziej kobiecy – opowiada Patryk Kencki.
Dodaje, że misją konkursu jest przywracanie teatrowi tekstów klasycznych. – Nasze wybory nie do końca są związane z tekstami dramatycznymi, ponieważ mamy wiele adaptacji. Staramy się w sposób wyważony dokonywać selekcji, aby pokazać jak obecnie wygląda scena dramatyczna w Polsce – zaznacza Patryk Kencki.
Dyrektor Teatru im. Jana Kochanowskiego podkreśla, że będziemy mieli do czynienia ze spektaklami, które wymagają dużej sceny. – Będą to bardzo rozbudowane spektakle, to wymaga bardzo sprawnej logistyki. Będziemy mieli bardzo mało czasu na ustawienie scenografii. Przed każdym spektaklem odbywają się próby, związane jest to z specyfiką każdej sceny teatralnej – wyjaśnia. Najbardziej rozbudowana scenografia będzie towarzyszyła spektaklowi „Nad Niemnem. Obrazy z czasów pozytywizmu” Teatru im. Juliusza Osterwy z Lublina. Natomiast przedstawienie „Matka” w reżyserii Radka Stępnia z Teatru Nowego im. Tadeusza Łomnickiego w Poznaniu zaprezentowane zostanie w Modelatorni. Norbert Rakowski zaznacza, że teatr jest po remoncie, a to pozwoli na większy komfort odbioru spektakli. – Będzie można podziwiać świetne inscenizacje teatralne – zapewnia dyrektor – a ludzie bardzo są spragnieni teatru.
W drodze wyjątku spektakl „Matka Joanna od Aniołów” w reżyserii Jana Klaty z Nowego Teatru, z przyczyn technicznych zaprezentowany zostanie w siedzibie teatru w Warszawie. Elżbieta Wrotnowska-Gmyz, dyrektor Instytutu Teatralnego im. Z. Raszewskiego w Warszawie cieszy się, że udało się, pomimo wszystkich komplikacji, doprowadzić do finału V i VI konkursu. – Przypominamy żelazny repertuar klasyczny, inspirujemy do poszukiwań repertuarowych. W trakcie konfrontacji przyznawana jest specjalna nagroda za najciekawsze odkrycie repertuarowe Stanisława Hebanowskiego. Ten konkurs odbędzie się w tym roku w spektakularnej formie. Ten repertuar wciąż zmusza i skłania do poszukiwań – dodaje Elżbieta Wrotnowska-Gmyz.
Wicemarszałek województwa opolskiego Zbigniew Kubalańca cieszy się, że udało się przekonać Ministerstwo Kultury do zorganizowania w tym roku konfrontacji. – To okazja do zapoznania się z najlepszymi spektaklami. Cieszymy się że możemy się spotkać i żyć kulturą – mówi.
Dodajmy, że konfrontacjom będzie towarzyszyć wiele wydarzeń. Zaprezentowana zostanie wystawa plenerowa prac finalistów i laureatów VI edycji Konkursu Fotografii Teatralnej Instytutu Teatralnego im. Zbigniewa Raszewskiego. Oprócz premier widzowie OKT będą mogli wysłuchać koncertów muzyków młodego pokolenia, wziąć udział w Silent Disco. W foyer teatru zaprezentują się Fours Collective, Micromusic, Ofelia i Jarecki. Zwieńczeniem koncertowych wieczorów będzie występ, w ostatnim dniu festiwalu, Zespołu TJK i Przyjaciele. Dodatkowo po każdym spektaklu widzowie będą mogli się spotkać z aktorami i reżyserem wystawianego spektaklu.
Spektakle konkursowe 45. OKT:
„Matka Joanna od Aniołów” w reż. Jana Klaty Teatru Nowego w Warszawie
„Trans-Atlantico” w reż. Tomasza Gawrona Teatru im. L. Solskiego w Tarnowie
„Zaczarowana królewna” w reż. Michała Derlatki Teatru Wybrzeże w Gdańsku
„Krótka rozmowa ze Śmiercią” w reż. Marcina Libera Teatru im. A. Fredry w Gnieźnie
„Nad Niemnem. Obrazy z czasów pozytywizmu” w reż. Jędrzeja Piaskowskiego Teatru im. J. Osterwy w Lublinie
„Panny z Wilka” w reż. Krzysztofa Rekowskiego Teatru im. S. Jaracza w Olsztynie
„Baśń o pięknej Parysadzie i ptaku Bulbulezarze” w reż. Jarosława Kiliana Teatru im. S. Jaracza w Olsztynie
„Lalka” w reż. Wojtka Klemma Teatru im. J. Słowackiego w Krakowie
„Matka” w reż. Radka Stępnia Teatru Nowego im. T. Łomnickiego w Poznaniu
„Panny z Wilka” w reż. Agnieszki Glińskiej Narodowego Starego Teatru w Krakowie
Spektakle oceniane będą przez pięcioosobowe jury w składzie:
ANNA AUGUSTYNOWICZ
Absolwentka teatrologii Uniwersytetu Jagiellońskiego oraz reżyserii Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Krakowie. Debiutowała w 1989 roku inscenizacją sztuki Marka Koterskiego „Życie wewnętrzne” w Teatrze im. W. Bogusławskiego w Kaliszu. Od 1992 dyrektor artystyczny Teatru Współczesnego w Szczecinie. Reżyserowała m.in. w Teatrze Wybrzeże w Gdańsku, Teatrze Powszechnym i Polskim w Warszawie, TR Warszawa, Wrocławskim Teatrze Współczesnym, Teatrze im. Stefana Jaracza w Łodzi. Zrealizowała pięć spektakli dla Teatru Telewizji. Swój repertuar opiera przede wszystkim na współczesnej dramaturgii polskiej i zachodniej, chętnie sięga po teksty nowatorskie, burzące stereotypy zarówno w sferze myśli, jak i języka, przygotowując ich prapremiery. Przez ponad dwadzieścia lat pracy artystycznej stworzyła w Szczecinie własny, charakterystyczny i niepowtarzalny język interpretacji scenicznej. Uformowała teatr rozpoznawalny w Polsce, cieszący się zainteresowaniem i uznaniem krytyki. Laureatka wielu prestiżowych nagród przyznawanych na ogólnopolskich przeglądach i festiwalach teatralnych (m.in. Paszportu Polityki, nagrody im. Zygmunta Hübnera „Człowiek Teatru”,
ANTONI WINCH
Dr Antoni Winch – adiunkt w Instytucie Sztuki Polskiej Akademii Nauk, teatrolog, historyk dramatu, dramatopisarz, autor książki Dramat ciemnych gier. Teatr absurdu pre-postczłowieka (Instytut Sztuki PAN, Warszawa 2015) oraz Szkoda Zachodu. Witkacy – Mrożek – Levin (Instytut Sztuki PAN, Warszawa 2021). Laureat nagrody za najlepszy scenariusz oryginalny słuchowiska radiowego na festiwalu Dwa Teatry Sopot 2016 za słuchowisko Zagwazdrane żyćko. Rzecz o zakopiańskiej miłości (reż. Łukasz Lewandowski); laureat Grand Prix festiwalu Dwa Teatry Sopot 2018 jako współautor scenariusza słuchowiska Ordonka (reż. Dariusz Błaszczyk); za dramat Infolinia wyróżniony w zamkniętym konkursie na scenariusz słuchowiska radiowego „Muzyka: bohater, inspiracja, pretekst”, organizowanym przez Program 2 Polskiego Radia i Związek Autorów i Kompozytorów Scenicznych ZAiKS z okazji przypadającej w 2017 roku 80 rocznicy powstania Programu 2. W 2016 roku jego dramat Hanoch odchodzi bez słowa, w reżyserii Dariusza Błaszczyka, został zrealizowany jako spektakl telewizyjny w ramach programu TEATROTEKA przez Wytwórnię Filmów Dokumentalnych i Fabularnych.
ELŻBIETA
BANIEWICZ
Dr Elżbieta Baniewicz krytyk teatralny, od ponad trzydziestu lat pracuje w miesięczniku „Twórczość”, wcześniej pisała dla pisma „Teatr”, „Theatre en Pologne”, „Performing Arts Journal” i innych. Wykładowca w Państwowej Wyższej Szkole Filmowej Telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi. Autorka monografii: Kazimierz Kutz – Z dołu widać inaczej, Erwin Axer – Teatr słowa i myśli, Anna Dymna – Ona to ja, Janusz Gajos – Nie grać siebie oraz książki o pisarstwie Janusza Głowackiego – Dżanus, dramatyczne przypadki Janusza Głowackiego. Wydała tez dwa zbiory esejów – Lata tłuste czy chude, szkice o teatrze z lat 1990-2000 oraz Trudny czas, szkice o teatrze z lat 2000- 2012.
WANDA
ŚWIĄTKOWSKA
Dr hab. Wanda Świątkowska – pracuje jako adiunkt w Katedrze Teatru i Dramatu na Wydziale Polonistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego. Zajmuje się historią Reduty oraz działalnością Juliusza Osterwy; recepcją dramatów Williama Szekspira, ze szczególnym uwzględnieniem znaczenia Hamleta w kulturze polskiej; wykorzystaniem narzędzi performatyki w badaniach nad teatrem i dramatem.
Ostatnio opublikowała monografię o polskiej powojennej recepcji Hamleta: Hamlet.pl. Myślenie „Hamletem” w powojennej kulturze polskiej (Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego 2019) oraz opracowała z Andrzejem Kruczyńskim tom dzienników Juliusza Osterwy dotyczący przedwojennych objazdów Reduty: Juliusz Osterwa, Dzienniki wypraw 1938–1939 (Instytut Teatralny im. Z. Raszewskiego – Muzeum Teatralne 2020).
Publikowała w „Pamiętniku Teatralnym”, „Dialogu”, „Kontekstach”, „Świecie Tekstów”, „Teatrze”. Od 2011 roku pracuje w zespole redakcyjnym czasopisma naukowego „Performer”. Należy do Polskiego Towarzystwa Badań Teatralnych.
WOJCIECH
SOLARZ
Aktor teatralny, filmowy i kabaretowy, scenarzysta i reżyser filmów niezależnych. Absolwent Akademii Teatralnej w Warszawie oraz Kursu Fabularnego w Mistrzowskiej Szkole Reżyserii Filmowej Andrzeja Wajdy. W latach 2003-2004 aktor Teatru Ateneum oraz w latach 2004-2012 aktor Teatru Narodowego w Warszawie. Zagrał wiele ról teatralnych na deskach warszawskich teatrów: Narodowego, Ateneum, Studio, Dramatycznego, Na Woli, Montownia, Laboratorium Dramatu, Capitol, Kamienica oraz Teatru Kochanowskiego w Opolu oraz liczne role filmowe, m. in. w filmach W. Krzystka, J. Bromskiego, V. Schlondorffa, Ł. Palkowskiego, I. Siekierzyńskiej, J. J. Kolskiego, A. Wajdy, J. Hofmanna, J. Komasy, A. Jadowskiej. Zagrał również w kilkunastu Teatrach Telewizji.
Reżyser filmów niezależnych: „Tajemnica Alberta”, „Norbert, Juras i Syn” i „Okna, Okna”. Laureat Nagrody im. Jana Machulskiego za rolę w filmie „Odwyk” K. Jankowskiego oraz Nagrody Aktorskiej na Kaliskich Spotkaniach Teatralnych za rolę Heathcliffa w „Wichrowych Wzgórzach” w reż. K. Kowalskiego. Od 2010 roku współtworzy z kolegami aktorami „Kabaret na Koniec Świata”, do którego pisze teksty.
Fot. kapitan
