…a mury rosną, rosną rosną…

Coraz bardziej gnębi mnie pytanie: kiedy, my Polacy zaczniemy się wstydzić, że zafundowaliśmy sobie sami powtórkę z rozrywki tyle, że wyjątkowo  ponurej.

Ilu podejrzanych Misiewiczów, Mejz, zniesiemy, ile kłamstw Morawieckiego, Ziobry i Szydło przełkniemy. Ile głupstw wysłuchamy bez mrugnięcia okiem od  prezydenta, Godek i Jakiego,  ile wulgarnych ataków Pawłowicz i Kowalskiego przyjmiemy ze spokojem?  Przeciętny Polak będzie miał wkrótce problemy z zapłaceniem rachunków tymczasem  telewizja pseudo publiczna wydaje miliony na Sylwestra  w nosie mając bezpieczeństwo rodaków, a ks. Rydzyk dostanie kolejne kilkadziesiąt milionów na nikomu niepotrzebne muzeum.

Afera Watergate pogrzebała rząd Nixona – w Polsce bezkarnie rząd podsłuchuje kogo chce. Minister Gliński płacze nad likwidacją rosyjskiego Memoriału, który „podskakiwał” Putinowi,  choć sam bardzo chce zlikwidować stację. która nie jest na pasku władzy.

Kilka lat temu Polacy gorszyli się obiadem z ośmiorniczkami i aferą zegarkową ministra Nowaka,  dziś afera goni aferę, a ówczesny tzw. „bizantyjski przepych” wydaje się kpiną przy majątkach obecnych decydentów choćby niskiego szczebla. Obsadzanie rodziną, pociotkami i partyjnymi znajomkami jest na porządku dziennym – i co? Wielkie nic, cisza. Minister Czarnek z zapałem psuje polską szkołę zastępując wiedzę indoktrynacją. Bardziej go interesuje krój spodni i dekolt  niż to, co zostanie uczniom w głowach.  Rodzice łykają to bez protestu.

Minister Gliński nie zna się na kulturze, ale gorliwie tępi przejawy jakiejkolwiek swobody artystycznej mając w rękach potężną broń – fundusze.

Kiedyś śmialiśmy się z pzpr-owskich tępaków, którzy zostawali dyrektorami nie mając pojęcia czym zarządzają, dziś śmiejmy się sami z siebie, bo wkoło nas roi się od ludzi, którzy, w nagrodę za partyjną lojalność, siedzą mocno na karuzeli stanowisk choć są kiepscy na każdym. Adrian Czubak był tak żenującym wojewodą, że, jako jeden z nielicznych, stracił synekurkę, ale szybko osłodzono mu chwilę przykrości kolejną, może nawet lepiej płatną i mniej wymagającą. Przypuszczam, że pan Mejza też niedługo będzie płakał.

Każdego dnia umiera w Polsce  kilkaset ludzi czyli średnia wieś a przywódca narodu, Andrzej Duda, beztrosko bawi się na meczu w tłumie bez maseczek, a Kurski i Dworczyk, świadomi swego zakażenia udzielają  się publicznie podsycając histerię antyszczepionkowców.

Żyję już długo, ale takiego nasilenia bratobójczej nienawiści nie zaznałem. Z normalnego sporego europejskiego państwa staliśmy się dla jednych poszczekującym na lewo i prawo dziwadłem, dla innych, jak Rosja, powodem do zacierania rąk, Putin nie musi nawet machnąć palcem bo sami się wykończamy .

Jeśli się nie otrząśniemy, zostaniemy Polską we frazesach pisowskich propagandystów za to  z realnie galopującą inflacją i szybko ubożejącym społeczeństwem .

Rządzący chętnie, przy mnożonych bez końca, patriotycznych okazjach sięgają po Mury Kaczmarskiego,  ale tylko do pewnego momentu, ten od którego zaczyna się gorzka pointa:

Aż zobaczyli ilu ich
Poczuli siłę i czas
I z pieśnią, że już blisko świt
Szli ulicami miast

Zwalali pomniki i rwali bruk
„Ten z nami, ten przeciw nam!”
„Kto sam ten nasz najgorszy wróg!”

A śpiewak także był sam
Patrzył na równy tłumów marsz
Milczał wsłuchany w kroków huk
A mury rosły, rosły, rosły
Łańcuch kołysał się u nóg

Nie dajmy się, po raz kolejny zmanipulować – tego życzę Wam i sobie w nowym roku!